Dag 11
Vandaag gaat de reis van Bayamo naar Baracoa, weer een lange rit volgens Jose. Dus stappen weom 8.15 uurweer in.
Iedere keer als je een stad uitrijdt staan daar heel veel mensen op de bus te wachten. Als onze toeristenbus eraan komt zwaaien ze met geld in de hoop dat wij stoppen en hen meenemen, maar helaas
mag dat niet dus rijden we hen steevast voorbij. Ze moeten dus wachten op de 'gewone' bus, feitelijk is dat een omgebouwde Russische vrachtwagen waar ze twee banken hebben ingezet, tegenover elkaar
en waarin de mensen als vee worden gepropt en vervoerd. Bijna mensonterend om te zien.
Ook staan er veel lifters bij de uitvalswegen van de steden, daar staat dan een beambte in een geel pak bij, deze houdt de mensen met een B-kenteken ( dat betekent dat je een auto van de staat
rijdt) aan en verplicht heb om de lifters mee te nemen. Deze wet geldt niet voor de T-kentekens (toeristen of huurauto's). Bijzonder om te zien en te weten!
Vandaag hebben we weer twee stukjes snelweg, deze zijn in de jaren 80 door de Russen aangelegd, maar na de val van de muur is de Russische hulp hier gestopt en dus zijn de wegen nooit afgemaakt. De
stukken die er liggen zijn overigens prima wegen, maar ook hier gebruikt door zowel auto's als voetgangers en vee.
Als snel laten we de provincie Granma, genoemd naar de boot waarmee Fidel en Che vanuit Mexico hun invasie starten, achter ons en niet veel later rijden we via de provincie Santiago, de provincie
Guantanamo binnen. We rijden een heel stuk langs de prachtige Caribische Zee en genieten van het uitzicht.
We nemen een omweg om bij Guantanamo Bay te gaan kijken. Een prachtig uitkijkpunt, maar niet zoveel te zien van de daadwerkelijke Amerikaanse militaire basis. Het geschiedenislesje bij dit punt
leert ons dat in de tijd dat Amerika vriendjes was met Cuba er een verdrag gesloten is waarmee Amerika het recht kreeg om meerdere bases te bouwen op Cuba. Het is er uiteindelijk 1 geworden en dat
is de beruchte gevangenis geworden. Het verdrag loopt nog tot 2032 en daarna valt de grond terug aan Cuba. Het is een zwaarbewaakt deel van Cuba, compleet met mijnenveld en prikkeldraad versperring
eromheen.
Na deze stop ging het verder, nu steken we het land over van de Caribische Zee naar de Atlantische Oceaan. Een flinke bergpas over, maar hier ligt een betere weg dan we gisteren reden. We stoppen
ook hier bij een uitkijkpunt en zodra de deuren van de bus opengaan wordt deze bestormd door dames en heren die de lokale snacks willen verkopen: chocolade en cucharucha, een kokosblad gevuld met
kokos, ananas, noten, suiker en sinaasappelschil. Uiteraard hebben we er wat gekocht en het is heerlijk. De chocolade is heel puur en de kokossnack is superzoet.
Daarna verder voor het laatste stukje van de reis, naar ons hotel in Baracoa. Dit ligt aan de baai waar Columbus in 1492 'Amerika' ontdekte en het is tevens de oudste stad van Cuba, het dateert van
1511. We zitten in een prachtig hotel met uitzicht op de oceaan, heerlijk om hier twee nachten te mogen blijven.
