Dinsdagmorgen werden we na het ontbijt weer opgehaald met een bus en naar ons hotel in Ulaan Bataar gebracht. Na het inchecken was het meteen weer vertrekken voor de stadsexcursie. We zijn op het Sukhe Batorplein geweest, Sukhe Bator is de held van Mongolie, hij heeft hen namelijk in 1912 bevrijd van China. Ook dit plein is weer enorm groot. Daarna gingen we lunchen met zijn allen in een Mongolian BBQ restaurant, hier heeft Van der Valk het ‘live-cooking' gewoon afgekeken hoor! Lekker gegeten dus en daarna gingen we naar de International Garden of 1000 Buddha's. Een mooie, maar vervallen boeddhistische tempel en daarna naar nog een aantal bezienswaardigheden waaronder een enorm Boeddhabeeld. Aan het einde van de middag hebben we een folkloreshow bijgewoond. Hier werd gezongen op traditioneel Mongoolse wijze, namelijk met keelklanken. Of ik het mooi vond weet ik niet zo goed, maar het was wel indrukwekkend. Er waren natuurlijk ook dansers in traditionele kledij en met van die grote maskers. Ook weer leuk om bij te wonen.

Onze gids spreekt Engels, maar eigenlijk kun je haar niet verstaan en ook als je zelf vragen stelt duurt het een tijdje voor ze door heeft wat je bedoelt. Bovendien zijn we nu met een best wel grote groep en dat kan ze eigenlijk helemaal niet aan. Ze is veel te bescheiden om zich duidelijk verstaanbaar te maken, jammer, want dat maakt het allemaal wat minder interessant.

Ulaan Baatar is een vreemde stad, het is in ieder geval de koudste hoofdstad ter wereld, maar in de zomers is het heet en droog. Het is een mix van oude communistische bouw, het land was lang onder communistische invloed. Na de perestrojka is alles vrijgegeven en dat zie je dan ook. Het is enorm rommelig en het lijkt straatarm. Het lijkt alsof de stad alle invloeden van andere culturen absorbeert zonder erbij na te denken of dat ook past in hun eigen cultuur. Nergens heb ik zoveel verschillende soorten eettentjes gezien. Naast de Apple en Adidas winkel zitten een paar lokale handelaren met hun eigen verbouwde groenten en fruit in kleine stalletjes. Het is echt een samenraapsel van van alles en nog wat. De wegen en trottoirs zijn werkelijk verschrikkelijk. Gisteren heeft het geregend en nu staan de straten onder water. Het lijkt erop dat er niets gerepareerd wordt, dus de gaten in de weg worden alleen maar groter. Er wordt daarnaast wel erg veel gebouwd in de stad, de wolkenkrabbers verschijnen naast het grote Boeddhabeeld. Tussen al deze nieuwbouw staan gewoon Ger's met een stukje gras eromheen. In de stad is het een mengelmoes van Aziatische en Oost-Europese invloeden. Het verkeer is een drama, ook hier is het: wie de brutaalste is, mag eerst. Ook bij het oversteken is dat zo trouwens, je moet gewoon maar gaan lopen en een beetje stoer kijken, dan stoppen de auto's, hopelijk. In deze stad ga ik niet 's avonds alleen naar buiten, hier voelt het echt niet prettig.

Het hotel is prima, maar helaas heeft Ulaan Baatar deze weken geen warm water, dus moeten we koud douchen, hihi. Er is hier stadsverwarming en in de zomer doen ze daar het onderhoud voor. Lijkt me verstandig, want in de winter hebben ze die met -40 hard nodig. Dus tot 10 augustus is er nergens warm water. Maar ach, dat overkomen we ook wel weer.

Op woensdag hebben we weer een deel van de stadstour gedaan. Nu begonnen we met het Gandanklooster. Het meest noordelijk gelegen boeddhistenklooster ter wereld. Het is een actief klooster en we mochten getuige zijn van de ochtendceremonie van de monniken. Ook hebben we het grootste Boeddhabeeld dat er is gezien. En er was een schooltje waar de jonge kinderen ingewijd worden in de rituelen van het boeddhisme. Wat is het Boeddhisme een prachtig en kleurrijk geheel! Na het klooster zijn we gaan kijken in een Ger-fabriek. Hier zagen we hoe die prachtige tenten gemaakt worden en als laatste gingen we nog naar het International museum of Mongolia, waar de hele geschiedenis van het land werd verteld. En dat is nog al wat, van onderdrukking door de Hunnen, de Turken en de Chinezen naar ‘samenwerking' met de Russen en uiteindelijk in 1991 naar een onafhankelijke Mongoolse staat.

Na de lunch was er dan eindelijk tijd om op eigen houtje even door de stad te snuffelen en dat heb ik dan ook heerlijk gedaan. Even lekker alleen erop uit. Wat winkels gekeken, maar veel kopen doe je hier niet. Het is allemaal spotgoedkoop hoor daar niet van, maar het is echt allemaal het meest verschrikkelijke plastic wat er te koop is. Wel heerlijk om even tussendoor te neuzen. Ik heb wel wat inkopen gedaan in de supermarkt, want morgen staat de laatste etappe in de trein op het programma, dus dan moet er weer wat voorraad mee. Als laatste heb ik lekker een biertje gedronken in een kroegje, daarbij heb ik een fruitschotel genomen voor de broodnodige vitamientjes. De schotel was alleen een beetje groot...maar wel lekker. Nu weer terug in het hotel. Straks de tas weer inpakken en dan morgen om 6.15 uur weer aantreden voor het vertrek.

Mongolië is een bijzonder land met weergaloos mooie natuur! De mensen in dit land zijn vriendelijk en gastvrij, hoewel een van ons hier op straat bijna slachtoffer werd van een groepje jongeren die wilden zakkenrollen. De stad is niet mooi, het is een stad die zich volop wil ontwikkelen, maar geen middelen lijkt te hebben om de zaken op te knappen die dat nodig hebben. Ik denk dat het er hier over 10 jaar enorm anders uit ziet.

Ik ga nu op weg naar China, Beijing here I come.