Dag 10
Wauw, wat een dag vandaag! Doel van de dag was om de Commandancia de la Plato te bezoeken, de schuilplaats van Fidel Castri tijdens de revolutie.
Daarvoor vertrokken we al om 8 uur uit het hotel, we moeten steeds vroeg op! Eerst ging de reis weer langs enorme velden met rietsuiker, we hebben inmiddels gehoord dat die grote velden van
cooperaties van de staat zijn, deze worden voorzien van machines als tractoren en vrachtwagens. De kleinere velden zijn van particuliere boeren die deze materialen niet kunnen aanschaffen, dus daar
wordt handwerk verricht: gras maaien met de machete, ploegen met ossenkarren en de oogst gaat met paard en wagen naar de markt.
Na deze vlakke etappe ging het verder de bergen in. Jose waarschuwde ons dat dit de 19 langste kilometers van de reis zouden zijn, nou dat was ook zo. De weg was op sommige plekken zo steil dat
de airco in de bus uitmoest om voldoende power te hebben om boven te komen. Op de een of andere manier geloof ik de waarschuwingsborden voor vallend gesteente hier ook echt, hahaha. Maar buiten
deze hindernissen lopen op de bergweg ook veel varkens, paarden, geiten en koeien los rond. Op het doden van ern koe of paard staat een gevangenisstraf die kan oplopen tot 13 jaar.....je begrijpt
dat onze chauffeur rustig aan deed. Overigens is zo'n berghelling vol palmbomen wel heel bijzonder om te zien.
Bij de ingang van het nationaal park aangekomen mocht onze bus niet verder en moesten we overstappen in 'jeeps'. Het bleken gewoon grote personenauto's te zijn, maar goed. Dat was nodig omdat we
de steilste weg van Cuba moesten gaan rijden....een stijgingspercentage van 45%!!! Wat een weg zeg, best eng. Maar we kwamen veilig boven en vandaar zijn we met een gids het oerwoud ingegaan, op
weg maar de schuilplek van Fidel. We hebben 2 uur lang gelopen over een prachtig trail. Veel mooi groen, geen wilde beesten behalve een paar verschillende hagedissoorten. Maar wel veel tropische
planten die ik vroeger in de winkel had.
Na ongeveer 1 uur kwamen we bij de boerderij waar vandaan Fidel is geholpen aan een stuk grond voor zijn commandancia. En na nog een uur kwamen we bij het kleine kamp, bovenop de berghelling. Nog
ingericht met de 'originele' meubels. Onze gids vindt Fidel en Che echte helden en vertelt vol vuur over hun avonturen en over de overwinning.
Na een tijdje rondgekeken te hebben ging de wandeling weer terug via hetzelfde trail naar de plek waar de 'jeep' ons had afgezet. De wandeling was prachtig, maar door de vochtige warmte ook erg
zwaar. We waren kapot en helemaal doorweekt toen we weer beneden waren.
Na even een sandwich te hebben gegeten gingen we weer terug in de bus en de bergen weer uit. Ik moet eerlijk zeggen dat onze chauffeur het goed doet, maar dat ik wel met klamme handjes
schietgebedjes zit te doen in die bus hoor. Wat een enorm slechte wegen zeg!
Terug in het hotel was iedereen zo moe dat we maar een late siesta hebben gedaan. Daarna nog even Bayamo in geweest voor een diner. In hetzelfde restaurant als gisteren, maar dat komt omdat er niet
meer zijn, hahaha. De keuze is reuze.