Zo, veilig aangekomen in het eerste hotel van deze reis. Prachtig hotel, tegen het centrum van de stad aan, dus ik zit goed. Maar voor ik de stad inloop eerst even een verhaaltje over de weg hiernaar toe.

Gisteren rond 15 uur stond ik op het stationsplein in Amsterdam, wat een geduw en getrek van mensen die de bus in wilden zeg. Weinig rust in de hoofden en lijven bij het begin van de vakantie zullen we maar zeggen. Deze dame glipt overal lekker doorheen en na de busrit naar IJmuiden stapte ik tegen vieren mijn hut in aan boord van de DFDS King Seaways. Ik wist natuurlijk dat ik een binnenhut had voor één persoon, maar dit is nog kleiner dan mijn kloostercel tijdens het stilteweekend. Maar goed, het is alleen maar om te slapen natuurlijk. Ik ben vooral veel buiten op het dek geweest. Wat een heerlijke slow-way van reizen is dat met zo'n boot. Om half zes voeren we uit en je kunt dan nog een eeuwigheid kijken naar de steeds kleiner wordende Nederlandse kust. De strandhuisjes bij IJmuiden, Tata-steel waarvan je de schoorstenen nog heel lang vieze lucht ziet uitblazen, de stranden, de enorme windmolenparken en pas veel later de eindeloze zee overal om je heen met een prachtige zonsondergang als cadeautje.

Gelukkig had ik bij mijn ticket al een tafel voor het diner en ontbijt gereserveerd, dat scheelde me weer veel duw en trekwerk van de 'relaxte' toeristen om me heen :-)

Tijdens het diner zat ik aan een tafeltje voor mij alleen, maar 3 cm verderop begon het tafeltje van een alleraardigst Schots echtpaar met hun zoontje van 4 maanden. Toen ze hoorde dat ik ook naar 'hun' Glasgow kom, kreeg ik meteen een heleboel tips voor dingen di ik moet gaan zien. Superaardig. Ze waren in Assen geweest voor zaken, hij koopt en verkoopt mobile homes en dat brengt hen de hele wereld over. Maar wat zijn Schotten lastig te verstaan man...

Aan boord heb ik genoten van het mensen kijken, wat is het toch leuk om verhalen te bedenken bij hoe mensen eruit zien en zich gedragen :-) Er waren twee zeer blonde Gooische (of Wassenaarse) dames, moeder en dochter, die met opa op stap zijn. De beide dames deden nogal paniekerig om en over opa. Moeder heeft de hele tijd de hand van opa vastgehouden uit angst dat ie over boord zou vallen denk ik. Toen ze even buiten waren, ze waren naar het 10e dek gegaan, en het daar nogal bleek te waaien wilden ze weer omkeren en naar beneden, want dit was teveel wind voor opa. De paniek was groot toen de beste man zelf de trap afliep (uiteraard wel met moeder aan de hand) en daarbij naar beneden keek. Dochter riep: "Opa niet naar beneden kijken, want dan ga je met een koprol naar beneden!" Maar hoe moest de beste man de trap af zonder naar beneden te kijken :-) Ik heb geen idee wat de man mankeert, in mijn ogen redde hij zich prima, maar de dames waren dat niet me eens. 's Ochtends bij het ontbijt hield moeder zijn hand nog vast.

Na het diner en de avond aan dek ben ik tot slot in de nachtclub aan boord beland en heb daar nog een lekker wijntje gedronken. Grappig dat er live muziek was, maar ook een onvervalste bingo. "No three and five, that's 35".
Daarna ben ik mijn bed ingerold, dacht dat de zee heel rustig was, maar liggend in je bed voelde je de deining toch echt en dat kwam niet door de wijn.

Vanmorgen na het ontbijt was het tijd om in te pakken en naar de uitgang te gaan. De douane controle viel erg mee, alle waarschuwingen over lange wachttijden bij de Britse grens waren overbodig. En toen in de dubbeldekker (ja, ik zat bovenin en vooraan) naar Newcastle Central Station, waar ik de trein naar Edinburgh heb gepakt. Met gereserveerde zitplaats en een prachtige trein was het een heerlijke reis. Het uitzicht was fenomenaal: graan, schapen en hele stukken langs de kliffen aan de kust.

Vanmorgen in Newcastle herbeleefde ik de wandeling langs Hadrians Wall weer volop, de trein naar Hexham stond al klaar en de borden in Newcastle die over de Romeinse tijd van weleer vertellen deden me terug denken aan die wandeling van jaren geleden, wat een mooie reis was dat ook. Ik hoop dat deze vakantie me wel beter weer brengt, voorlopig schijnt de zon. Dus ik vertrek nu snel de stad in, ik ga me maar eens wagen aan een stadswandeling door historisch Edinburgh.