02 sep. 2019
đ«đ·
vanuit Frankrijk
Dag 36. Ouistreham
Vandaag maar een klein stukkie wandelen, want op de camping in Ouistreham heb ik afgesproken met Olga en Tjitske. Zij reizen met hun camper, niet helemaal toevallig, door deze streek.
Vandaag mocht ik dan de Orne oversteken met de Hordybrug en daarna het Canal de Caen met de Pegasusbridge waar in de nacht van 5 op 6 juni 1944 een drietal Britse vliegtuigen landden, vol
manschappen die de brug veroverden om de verdere doortocht van de geallieerden te waarborgen. Ik ga niet iéder museum in, want dan ben ik alleen daarmee al dagen bezig. En zoals Martin gisteren
zei: âVanaf nu kun je van museum naar museum wandelen. Of van souvenirwinkel naar souvenirwinkelâ, en dat doe ik toch maar niet. Maar ik vind de daadwerkelijke plaatsen wel heel interessant. Bij de
Pegasusbrug koffie gedronken in een cafeetje, de dame achter de bar herkende ik volgens mij van het programma van Philip Freriks, âIn de voetsporen van D-Dayâ. Het kroegje hangt vol met fotoâs
(vooral van de dame zelf met allerlei verschillende militairen), vlaggen, poppykransen, en herkenningstekens van allerlei brigadeâs en er zijn heel veel Britten op bezoek.
Daarna over een jaagpad langs het Canal de ruim 3 km weer terug naar de kust gelopen. Prachtig wandelen, door een âvolgens de boekjesâ paradijs voor vogels. Ik heb helaas alleen, meeuwen,
meerkoeten en een paar aalscholvers gezien. Maar in het zonnetje was het prachtig wandelen. En omdat het echt maar een korte wandeling is vandaag, heb ik wat extra pauzes genomen om even uitgebreid
te staren over het water.
Het âwandelstokdoppen-verhaalâ heeft een dramatische wending genomen: mijn kunstig vervaardigde leukoplast/kurk-dop bleef hangen tussen twee planken van een houten bruggetje en toen âplopâ verdween
mijn kunstwerk in het water onder de brug! Daarna de andere dop ook maar weggedaan en hele kurken aan de stokken geprikt, zoals de Franse meneer een paar dagen geleden. Maar het verhaal heeft
gelukkig ook een happy end, want vriendinnen Olga en Tjitske hebben een setje nieuwe doppen bij zich dat ik mag gebruiken. Jippie!
Aangekomen bij de camping blijkt er hier âvoor de deurâ een kampement van asielzoekers te zijn! Ik ben dus toch niet in staat gebleken om ze volledig te ontlopen, sorry zoons, broers en zwagers.
Bizar gezicht: allemaal kleine tentjes op een openbaar grasveld, veel Afrikaans ogende mannen die rond een vuurtje samenzijn. Zo te zien zijn ze er al een tijdje want veel tenten hebben een groot
zeil eroverheen. Vanuit Ouistreham gaat de boot naar Portsmouth en daar hopen ze op, denk ik. Maar volgens de campingmevrouw en de reviews op internet veroorzaken ze geen overlast en komen ze niet
op de camping zelf Ă©n omdat deze camping er goed verzorgd uitziet blijven we toch maar hier.
Het is heerlijk om Olga en Tjitske te zien en even gewoon lekker Nederlands te kletsen. En daarbovenop hebben ze zich voorgenomen om me ook nog eens lekker te verwennen. Ik houd ervan! Entja, Olga
is al 40 jaar mijn vriendin dus we hebben een feestje te vieren. Gezellig.
