Graye-sur-Mer
05 sep. 2019
🇫🇷
vanuit Frankrijk
Dag 39. Graye-sur-Mer
Het wordt nu ‘s ochtens twijfelen: moet ik een lange broek aan? Trui? Zeker aan zee, in de wind, is het fris. Maar eigenlijk wil ik mijn lange broek bewaren tot de terugweg, haha. Ik loop al bijna
6weken in korte broek en dat wil ik graag zo houden. En als je eenmaal weer loopt met bepakking is de kou snel verdwenen. Maar ik merk echt dat het september is geworden. Vanmorgen dus toch maar
met de trui aan begonnen.
Na een lekker ontbijtje in het hotel weer op pad, de wandeling voert me vandaag naar Juno-beach. Daar landden de Canadese geallieerden op 6 juni. Alweer een route langs het strand, nou ja meestal
over boulevards, en langs zeer veel herdenkingsplaquettes en monumenten. De nieuwe doppen zijn erg fijn, zeker nu ik meer verharde weg loop.
Natuurlijk een bezoek gebracht aan het Juno-Beach Centre. Een tentoonstelling over de Canadese inbreng tijdens D-Day en WOII. Er was een tijdelijke expositie over de rol van vrouwen in de oorlog.
Dat varieert van het breien van ‘oorlogskleding’ tot een rol in het verzet. Indrukwekkend om te zien.
Marleen je vraagt of ik ‘last heb’ van alles wat ik hier zie. Nou.....het komt wel binnen hoor. Wij Vissers noemen het ‘emotioneel incontinent’, en dat word je hier vanzelf. Soms lopen de tranen
gewoon over je wangen bij het besef hoeveel manschappen hier hebben gevochten voor een vrij Europa. Op andere momenten word je boos over de zinloosheid van dat alles en op zo’n ‘gek’ die vanuit
zucht naar macht zoveel ellende op zijn geweten heeft. En dan weer ben je dankbaar dát we in een vrij Europa leven. Tegelijkertijd weet je ook dat het een illusie is dat er geen oorlog meer gevoerd
wordt, we kennen de verhalen. En als ik langs het strand loop zie ik hier iedere dag F16’s of andere militaire vliegtuigen voorbij komen, er wordt kennelijk volop geoefend en dus lijkt oorlog
helaas van alle tijden te zijn.
Bij het zien van alle vlaggen van alle geallieerde landen langs de boulevards voel je ook de verbondenheid in Europa en soms lach ik hardop als ik de Britse vlag pontificaal naast de Europese vlag
zie hangen. Met al dat gedoe rond de Brexit is dat gewoon een beetje lachwekkend.
Na het Centre Juno Beach nog een klein half uurtje doorgelopen, dwars door de duinen, naar de camping. Fijn om weer even te klimmen en te dalen, met al die boulevards hier zou je dat gewoon
helemaal missen.
Hier kwam ik langs de plek waar general De Gaulle aan land kwam kort na D-Day, de hele kust hier is één groot geschiedenisverhaal én een successtory.
De camping is een municipal en heet “Canadiens Scottish”, zelfs dat is in het teken van ‘Les Plages Débarquement’. En gelukkig gewoon open en plek genoeg. Dus ik ga weer tentje bouwen en lekker
‘buiten’ slapen.
Reacties
Reacties
05 sep. 2019, 17:29
Die foto van die lantaarnpaal van Jan de Vries was het eerste waar ik vanochtend aan dacht toen ik wakker werd. Mijn vader zat in het verzet en ik vraag mij nu af waarom hij nooit in dit deel van Frankrijk is geweest na de oorlog.
Hoe aangrijpend moet het zijn als je je vader daar verloren hebt. Ik kan mij goed voorstellen dat je daar soms huilend rondloopt.
05 sep. 2019, 17:55
Remember those who.... maar geniet met volle teugen, anders is het voor niets geweest.
Mooi he daar?
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
