Vandaag na een eenvoudig, maar lekker ontbijt de stad in gelopen. Natuurlijk eerst naar de Moldau, als ik dan op deze reis langs de grote rivieren kom, dan moet ik er ook maar meteen mee beginnen. En aan de Moldau staat dat leuke dansende huis van Vlado Milunic en Frank O. Grady. Een modern gebouw op een van de weinige plekken waar een bom is gevallen in Praag in de Tweede Wereldoorlog. Hitler was gek op Praag en wilde hier de culturele hoofdstad van het Derde Rijk van maken, vandaar dat de stad (de gebouwen dan) niet zo hebben geleden van het oorlogsgeweld.

Daarna teruggewandeld langs de Moldau om naar het startpunt van de fietstoer te gaan. Vandaag staat er een fietsrit op de agenda, zo’n rondrit vind ik een mooie manier om alle highlights alvast even aan te doen én om uit te vinden waar je nog meer van wilt zien.

We begonnen de toer onder leiding van Maartje op het oude stadsplein, met een bezoek aan de Tyn-kerk. En natuurlijk met ‘de show’ van de astronomische klok. Die show komt overeen met onze Amersfoortse Joris en de draak, een beetje teleurstellend dus. Maar de klok zelf is weergaloos, zowel knap als mooi. Je ziet de tijd in de Boheemse en ook in de huidige uren, de sterrenbeelden, de tijd van zonsop- en zonsondergang, de jaargetijden, de datum en de naamdag. (morgen is dat Magdalena, Marga, jouw naamdag). En dat geheel is 600 jaar geleden gemaakt, super.

Na de klok fietsten we naar de Joodse wijk. Maartje vertelde dat de eeuwenoude synagogen er nog staan en dat dit komt doordat Hitler van de wijk Josefov een openluchtmuseum wilde maken van het uitgestorven ras. Hoe bizar is dat!

Het vervolg van de fietstocht ging bergop, naar de burcht van Praag. Maar voor we daar aankwamen ging de route eerst door een mooi park, met een leuke pauze in een biergarten met een prachtig uitzicht over de stad.

Daarna dus de burcht door, met de fiets aan de hand door de mensenmassa. Ik ben blij dat ik een ticket heb gekocht voor dit deel, zodat ik hier morgen nog eens op mijn gemak kan rondstruinen.

Na de burcht fietsten we, vol in de remmen want het is steil, weer naar beneden en terug naar het startpunt. Leuke fietstocht!

Na een korte stop in het hotel, even bijkomen, de wandelschoenen aan en op naar de Joodse wijk. Wat een mooie wandeling en museumbezoek was dat. Vanmorgen natuurlijk al het een en ander gehoord over de Joodse wijk en me vanmiddag verdiept in de musea in de vele synagogen die deze wijk telt. Voor mij zijn er 2 die eruit springen: de Spanelska synagoga en de Pinkasova synagoga. In alle verschillende synagogen wordt het verhaal van de Boheemse joden verteld in verschillende thema’s. In de Pinkasova is het verhaal van de verdwenen joden uit de Tweede Wereldoorlog het thema. De wanden, echt alle wanden staan vol met namen van afgevoerde en verdwenen joden en boven is een tentoonstelling met kindertekeningen. Brrrrr. Uit de verhalen weet je natuurlijk best dat er veel joden zijn gedeporteerd, maar geconfronteerd met al die namen lopen de rillingen over je rug. Naast deze synagoge ligt de Joodse begraafplaats, een plek waar zo’n 12.000 grafstenen staan, kriskras door elkaar. Daar tussendoor lopen geeft een beetje mystiek gevoel. De Joodse traditie van eeuwige grafrust vind ik ook echt mooi. De doden zijn hier min of meer gestapeld begraven, want wie eenmaal begraven is wordt nooit meer aangeraakt. De begraafplaats ligt dan ook een stuk hoger dan de straat. Toch kon ik niet anders denken dan: deze mensen liggen op de plek waar ze hebben gewoond en waar ze lief hebben gehad. Al die mensen achter de namen in de synagoge ernaast zijn verdwenen, vergast en keerden nooit meer terug.

Als laatste bezocht ik de Spaanse synagoge en die is echt indrukwekkend prachtig. Ze zeggen altijd dat de Katholieke kerk zo rijk is en dat showt met alle pracht en praal, nou in deze synagoge is het ook allemaal goud dat er blinkt. Indrukwekkend.

Na deze uitgebreide rondwandeling ben ik toch maar even over de Karelsbrug gelopen, de top-toeristische attractie van Praag. Natuurlijk heb ik Karel ook even aangeraakt midden op de brug, brengt geluk zeggen ze.

En aan het einde van de brug maakte ik even een zijsprong naar de John Lennon Wall. Niet dat Lennon hier ooit geweest is, maar op deze muur is een jaar na zijn dood zijn portret geschilderd en sinds die tijd worden er teksten en schilderingen toegevoegd met citaten uit Beatles liedjes. Het verhaal gaat dat De Praagse Lente hier begon. Nu was er een extra poezie-muur toegevoegd met het thema Oekraine, mooi.

En daarna vond ik het wel genoeg voor vandaag, bijna 20.000 stappen gezet en 3 uur gefietst. Meer dan genoeg om het luie zweet eruit te werken. Na een korte douche heb ik lekker gegeten in een restaurantje op de hoek. Getipt door de meneer van het hotel, volgens hem typical Tsjechisch en ik heb er heerlijk gegeten. Als voorgerecht ‘pickled cheeses’ en als hoofdgerecht een goulash van berenvlees, haha. Het was heerlijk, maar ze houden hier wel van dooreten, want nog voor ik het voorgerecht ophad werd het hoofdgerecht al gebracht. Dus toen de rest van de kaas maar als toetje gegeten. Ook goed.

Al met al was dit een topdag in Praag, ik geniet met volle teugen. En nu….lekker een boekje lezen en chillen.