Vandaag een guided tour naar Auschwitz. Ik werd bij het hotel opgepikt door een taxibus en na een korte rit stapten we over in een grotere minibus.

Daar begon het niet zo goed, een boze Oekraïense man viel onze chauffeur (verbaal) aan omdat hij de weg zou blokkeren. Debeste man had een holster om en was behoorlijk agressief, dus de chauffeur heeft eerst maar even de politie gebeld voor we verder gingen.

Nadat de politie de zaak heeft opgelost konden we dan toch op pad. Althans wij dan, de Oekraïener moest nog even blijven. Er lag inderdaad een wapen op de autostoel van de auto die hij reed, creepy!

Tijdens de busrit werd een film vertoond die gemaakt is door de Russen toen zij Auschwitz bevrijdden in 1944. Een vreselijk ‘testament’ van de horror die zij aantroffen. Het brengt je goed in de stemming, zeg maar.

De route naar het kamp/museum ging over het mooie Poolse platteland, er staan best mooie huizen hier en de natuur is prachtig, veel groen bos en ook weer graanvelden en reeën natuurlijk.

Oswiecim (de plaats die door de Duitsers werd omgedoopt tot Auschwitz) barst van de supermarkten, restaurants en hotels, hier profiteert men van de geschiedenis en gelijk hebben ze.

En ja over Auschwitz, wat zal ik erover vertellen, iedereen die er geweest is kent de beelden en de verhalen en wie er nog niet geweest is kent ook de verhalen. Maar door er rond te lopen besef en voel je de enormiteit van de ellende pas echt.

We begonnen met een rondleiding door Eva,onze gids, in Auschwitz 1. Je loopt door de legendarische poort met Arbeit macht Frei het kamp in. Dat alleen is al een gekke belevenis. In het kamp zijn een aantal barakken ingericht met alle spullen die van de gevangenen zijn afgepakt nadat ze aangekomen waren. Al die brillen, schoenen, hulpmiddelen van gehandicapten, kleren, koffers……

Ook hebben we verschillende barakken gezien met hun bizarre interieurs, poeh.

In Auschwitz 2-Birkenau, liepen we langs het spoor naar de plek waar de eerste selectie werd gedaan en vandaar naar de plek waar de gaskamers waren. We liepen dus de route van de mensen die direct na aankomst meteen naar de gaskamers werden geloodst. 2.000 mensen per keer in de gaskamer, dat duurde ongeveer 20 minuten, er waren 5 gaskamers in Auschwitz 1 en 2. Reken maar uit….. Hier mochten we ook nog in een barak in het vrouwenkamp kijken, daar lagen ze met minimaal 4 vrouwen op één verdieping van het driehoge stapelbed, wat mensonterend moet dat gevoeld hebben.

In de groep zaten een Noor en een Texaan en met beide heren had ik een mooi gesprek over deze gruwelijke plek. Hoe kunnen mensen toch zo worden? Maar we kwamen tot de conclusie dat het tafereel van vanmorgen met de gefrustreerde man uit Oekraïne misschien al een kleine illustratie is van wat oorlog en onderdrukking met een mens kan doen.

Auschwitz is enorm toeristisch, de ene groep volgt de andere op, dat doet een beetje af aan het echte ‘voelen’, maar toch is het belangrijk dat veel mensen deze plek gaan zien en beleven. Zoals Jos eerder deze week ook al zei: opdat we nooit vergeten.

Na de rondleidingen werden we met de bus weer keurig thuisgebracht, goed geregeld. En na een korte break ben ik de stad weer ingelopen, heb ik over het grote plein geslenterd, heb ik de trompetter in de toren gehoord, (die blaast ieder uur een paar maten van de Hejnal, dat doet hij als herinnering aan een torenwachter die doorboord werd door een pijl van de vijand toen hij alarm sloeg bij diens nadering) en heb ik lekker gegeten bij het HardRock café. Dat zit hier in zo’n mooi gebouw aan het grote plein, die kon ik niet weerstaan. En als er dan ook nog live muziek bijkomt is het helemaal leuk.