Vandaag staat een excursie naar de zoutmijn in Wielicka in de agenda. Alweer geregeld door de treinreiswinkel. Maar eerst ga ik, omdat de vertrektijd is verzet naar 12.45 uur, op zoek naar Schindlers fabriek. Iedereen heeft Schindlers List weleens gezien, hier in Krakau was de fabriek waar dit allemaal gebeurde. Er is inmiddels een museum dat vertelt over Krakau in oorlogstijd en over het werk van Oskar Schindler. Een ware held, volgens de verklaringen van overlevenden.

Omdat ik na dit bezoek een beetje klaar ben met oorlog, Joodse wijken, kerken en kastelen besluit ik om op mijn gemakkie te wandelen naar het pick-up-point voor mijn excursie. Het is heerlijk weer hier in Krakau, zo’n 25 graden en dat is na de hitte in Praag en Boedapest gewoon aangenaam, bijna koel.

Bij het instappen in de bus naar de zoutmijn blijken we maar met 7 mensen een groep te vormen, dat is heerlijk. Zeker als je soms die immense groepen met oortjes in voorbij ziet komen in de stad. Bij de mijn aangekomen beginnen we met een pauze, er moet echt verdiend worden aan de toeristen, want we zullen vandaag 3x pauze houden bij een restaurant annex souvenirshop (zelfs ondergronds zijn er souvenirshops). Verplichte stops denk ik. Onze gids Agnieszka spreekt goed Engels en is blij met ons kleine groepje. Ze neemt ons mee de mijn in, we lopen als eerste via trappen naar zo’n 60 meter onder de grond. Ze vertelt ons veel over het mijnwerk, maar toont vooral de meest prachtige zalen. Er zijn veel beelden, er is een kathedraal, een kapel, een balzaal en nog veel meer mooie zalen. Allemaal gevormd uit zout en de meeste beelden zijn gemaakt door mijnwerkers, het is prachtig en heel bijzonder om hierdoor te kunnen lopen. Het werk in de mijnen lijkt me wel doodeng, er zijn dan ook best veel doden gevallen in alle jaren dat er zout gewonnen werd. Agnieszka vertelde dat de mijnwerkers trotse mannen waren, werken in de mijn was een erebaan. Zout was tenslotte goud waard in die tijd, ze werden daarom ook goed betaald.

Uiteindelijk dalen we, via ruim 380 treden, af tot ruim 130 meter onder de grond, er zijn daar ondergrondse zoutmeren en bij één ervan luisteren we naar muziek van de Poolse componist Chopin, mooi en sfeervol aan zo’n donker meer.

Gelukkig hoeven we al die trappen niet weer te beklimmen, een heel moderne lift brengt ons weer naar de bovenwereld. En daar wacht de minibus om ons terug te brengen naar Krakau. Dat was weer een bijzondere excursie.

Na een omkleedstop in het hotel, wandelschoenen en spijkerbroek uit en zomerjurkje aan, ga ik op weg voor alweer een diner ergens in de stad. Helaas begint het net te regenen, nou ja het koelt weer even af zullen we maar zeggen. Maar ik zoek wel een tafeltje binnen, wel zo lekker. En dan tot slot nog even een souvenirtje scoren in de mooie lakenhal op het grote plein. Daarna is het weer inpakken voor een nieuwe reisdag morgen.

Maar wat is Krakau een leuke stad, veel te zien en te doen en de Polen zijn, ondanks hun barse blik en agressief klinkende taal, super vriendelijke mensen. Ik ben wel een beetje verliefd geworden op deze stad. Dit was een bezoekje meer dan waard, een aanrader voor jullie allemaal.