Ik start met mijn treintje en ga terug naar het Alhambra, niet om nog een keer naar binnen te gaan (geen kaartje meer) maar voor een wandeling door het heerlijke bos eromheen en dan natuurlijk naar beneden. Het is er heerlijk koel en prachtig.

Beneden stap ik weer in de trein, nu naar Mirador San Cristobal en vandaar wandel ik naar Museo de caves Christomonte. Een hele klim, weer 14 verdiepingen omhoog, maar enorm de moeite waard. Als je de Zeven Zussen hebt gelezen kun je dit museum gewoon niet overslaan. Het boek Maan gaat over dit bijzondere deel van Granada. Onvoorstelbaar dat hier mensen wonen! Nou ja niet in het museum natuurlijk, maar wel in andere grotten/holen/huizen op deze heilige berg. En natuurlijk is er een hele grot gewijd aan het ontstaan van de Flamenco, de gypsies die hier terecht kwamen namen hun muziek van over de hele wereld mee en hier ontstond de officiële flamencozang en dans.

Na de wandeling terug en een lunch op alweer een leuk pleintje stap ik weer in de trein om bij Monestir La Cartuja weer uit te stappen. Die kloosters zijn prima plekken om met deze warmte te zijn. Altijd een sinaasappelboomgaard op het binnenplein en alle ruimtes zijn lekker koel door de dikke muren. Ook hier weer veel katholieke pracht en praal. En ook al is het erg overdadig, toch smul ik ervan.

Als ik weer naar buiten ga krijg ik toch een beetje een warmteclash, daarom pak ik het treintje en stap bij mijn hotel uit. Na een kleine twee uur in de airco én een gezellig facetimegesprek met het gezin van Albert, die ook in Spanje zijn, kan ik er weer tegen. Tijd om mijn gids op te zoeken voor een rondwandeling door Albaicin en Sacromonte.

We verzamelen op Plaza Nueva en gaan met een groep van 10 man op stap.

In Albaicin klimmen we omhoog, onderweg zien we veel zogenaamde Carmens. Een speciaal type huis dat in ieder geval een sinaasappel- en een citroenboom in de tuin heeft, een patio met water en dat vrijwel altijd zicht heeft op het Alhambra. Zo’n huis kost ongeveer 1 miljoen euro!
We kronkelen door de wirwar van straatjes en onze gids vertelt allerlei leuke feitjes, we komen al kronkelend uit bij het uitzichtpunt waar ik eergisteren naartoe gewandeld was en waar ik die enorm dure lunch had. We bezoeken ook de enige moskee die Granada rijk is. Enne….ik snap nu pas die granaatappel in allerlei symbolen in deze stad, als we een granaatappelboom zien vertelt onze gids namelijk dat het Spaanse woord voor granaatappel ‘granada’ is. Vandaar dat je die overal tegenkomt. Lekker suf dat ik dat nou nog niet door had.
Daarna wandelen we nog verder omhoog naar de wijk Sacromonte. Ik was natuurlijk vanmorgen al in het museum, maar nu in de avonduren lopen we langs de echte, gewoon bewoonde grotten. Of eigenlijk zijn het geen grotten, maar door mensen uitgegraven holen. Voor deze holen staan inmiddels ‘gewone’ muren. Volgens onze gids is het in deze grotwoningen constant tussen 18 en 21 graden, dat is natuurlijk geweldig in dit klimaat. In de winter wordt het hier trouwens koud, in de Sierra Nevada vlakbij kun je dan skieën. Als we weer op de terugweg naar beneden zijn, komen we langs de flamenco holen, overal hoor je muziek en zang. Er is een typische Sacramento-stijl van de flamenco, die heet Zambra. Hierbij staan de artiesten niet op een podium, maar zitten ze midden tussen het publiek. Geweldig sfeertje op deze berghelling.
Na het afscheid van de gids en de groep loop ik terug naar mijn hotel en daar begin ik maar weer met inpakken. Morgen een vroege start van de dag, dan neem ik de trein terug naar Barcelona.
Enne Loes: het is een mengeling bij het schrijven, ik heb me behoorlijk ingelezen dus ik kan veel van wat de gidsen vertellen onthouden, maar soms zoek ik een naam wel even op. Internet is geduldig he? Granada zou ik jullie overigens niet aanraden, dat is denk ik niet te doen met al die trappen, hellingen en cobblestones.