Vandaag weer een dagje in Barcelona, het begint met donkere wolken en daar laat ik me door voor de gek houden. Ik ga wandelen via de Plaza Espana naar het vroegere Olympische deel van de stad. In 1992 waren de zomerspelen hier op de berg Montjuic. Daar wil ik natuurlijk even kijken, maar nog voor ik bovenop de berg ben loopt het zweet al overal langs mijn lijf. De wolken staan de warmte niet in de weg en al snel verdwijnen de wolken ook weer en wordt het opnieuw een zonnige en warme dag.

Maar goed, met genoeg water in mijn rugzak wandel ik gewoon verder. Het is echt leuk om in dat Olympisch gebied rond te lopen. Ik zie de toren waar het Olympisch vuur brandde. Weet je nog die boogschieter die het vuur met zijn brandende pijl ontstak? Of was het toch mis en ging het vuur vanzelf aan? Nu ik hier rondloop herinner ik me de discussies en theoriën daarover weer.

Ik zie het Olympisch zwembad en ook het stadion zelf, maar dat is hermetisch afgesloten omdat FC Barcelona haar thuiswedstrijden hier speelt tijdens de verbouwing van Camp Nou. Voor het stadion begint de Passeig de la Fama, the walk of fame. Er liggen ronde platen met namen van bekende (Olympische) sporters, leuk om te zien.

En als ik daar rondloop zie ik dat de Fundacio Joan Miro vlakbij is. Ik was met Marijke aan het bedenken welk museum in Barcelona leuk zou zijn en we kwamen uit op Picasso. Maar nu ik hier ben geef ik de voorkeur aan Miro. Ik geniet van zijn kleurrijke schilderijen en beelden, al begrijp ik soms echt niet wat het moet voorstellen. Sommige schilderijen heten ook ‘schilderij’.

Na dit museum besluit ik mijn wandeling voort te zetten, nu is het doel Casa Batllo van Gaudi, want daar heb ik online een kaartje voor gekocht. Het is alles bij elkaar een flink stuk wandelen, als ik er aankom heb ik ruim 8,5km gelopen. Maar dat is goed om alle tapas er weer af te werken.

Ik heb een golden ticket gekocht, dat betekent dat ik een paar voordelen heb ten opzichte van de mensen met ‘gewone’ kaartjes. Zo hoef ik niet buiten in de rij te staan, ik mag uit de zon binnen wachten. En ik krijg een speciale tablet als audioguide. En ik begin in een speciale zaal waar de anderen niet komen. In deze zaal sta je op een ronddraaiende vloer en zie en hoor je om je heen beelden en geluiden uit de natuur, de inspiratie van Gaudi. In iedere kamer daarna kan ik op mijn tablet zien hoe de kamer eruit zag toen het huis bewoond werd, dat is naast de audiogids die van alles vertelt over het huis. Ik mag ook in de woon- en slaapkamer van de familie Batllo binnenkijken, prachtige meubels in dit fantastische huis. Ik was al fan van Gaudi, maar na het bezoek aan dit huis helemaal. Wat een kunstenaar zeg! Op de bovenste verdieping kun je een foto van jezelf laten maken op een klein balkonnetje aan de voorkant van het huis, waardoor je jezelf ziet met op de achtergrond die prachtig beschilderde voorgevel. Ik ga gewoon in de rij staan en ik koop de foto ook nog, een heel leuk souvenirtje. Aan het eind van de rondtour is er nog een 3 minuten durende film, gemaakt door kunstenaars, die gebaseerd op de kunstwerken van Gaudi een animatie hebben gemaakt over de ‘binnenkant van zijn brein’. Hahaha ik hoop niet echt dat zijn hoofd zo tekeerging, maar de animatie was prachtig gemaakt. Een explosie van kleur en beweging, supermooi.

Na deze bijzondere experience pak ik de metro terug naar mijn hotel. Daar in de buurt doe ik eerst wat boodschappen want morgen staat de reis naar huis in mijn agenda. Dat wordt weer een lange reisdag die ik even moet voorbereiden.

En de rest van de dag doe ik weinig, beetje boekje lezen, beetje chillen. Gewoon lekker kalm aan.

En dan ook weer op tijd naar bed, morgen weer op tijd op.