Yosemite national park
04 aug. 2024
🇺🇸
vanuit Verenigde Staten
En weer zijn weom 8 uurklaar voor vertrek. We hebben wel een luxereis hoor! ‘s Morgens zetten we de koffer bij de deur van de kamer en de bellboys zorgen er samen met Jeff en Nicole voor dat ze in de (goede) bus komen en ‘s avonds gaat dat omgekeerd. En Gerry, onze Jeff is de enige buschauffeur, hij doet het super. Maar we hebben de langste reisdagen nu wel achter de rug. Vandaag rijden we zo rond de 300 km. Ik denk overigens dat er hier geen rijtijdenwet bestaat hoor, we stoppen wel iedere 1,5 á 2 uur, maar de stops zijn soms kort zodat hij niet veel rust krijgt.
Amerika is sowieso hard werken, als je begint met werken dan krijg je 1 week (5 dagen) vakantie per jaar en dat bouwt langzaam op. Maar het maximum is geloof ik 2 weken. Daar kunnen wij ons niets bij voorstellen.
Vandaag rijden we verder de Sierra Nevada in, onderweg naar Yosemite National Park. Naast Mono Lake hebben we de eerste foto/koffiestop. Dit meer krijgt steeds minder water uit de Sierra Nevada,
daardoor wordt het meer steeds zouter, nu kun je er garnalen vissen.
We rijden via de Tioga Pass het park in, dat is helemaal bovenaan het park op ruim 3300 meter. Deze pas is in de winter gesloten omdat er dan zoveel sneeuw ligt dat de weg onbegaanbaar is. Ook nu
zien we op de toppen nog restjes sneeuw/ijs liggen. De bus moet hard werken om ons allemaal boven te krijgen.
We zien verschillende meren onderweg en ook al wat kleine watervalletjes. Na de droge gebieden van de afgelopen dagen ziet dit er allemaal erg weelderig uit, erg groen uit. Ook al vertelt Nicole
dat het zo’n droog jaar is.
In het park stoppen we bij Tenaya Lake (genoemd naar Chief Tenaya, het opperhoofd van de Indianen), hier is er geen zandsteen of rode rots meer, nu zijn we in granietgebied. Ook hier zijn de
Indianen verdreven door de blanken. Dit waren de stammen Miwok en Ahwahneechee indianen. Ze werden niet alleen verdreven om de grond, ze kregen ook de ziekten, zoals bijvoorbeeld de mazelen, die
door de Europanen werden meegenomen en stierven daaraan omdat ze geen weerstand hadden.
De Spanjaarden hebben in dit gebied ‘gemijnd’ (goud en zilver) maar ook de houtindustrie was belangrijk met de grote sequoia bomen. Deze laatste gaan wij helaas niet zien omdat die te ver van onze
route staan.
Onderweg doen we een aantal fotostops, onder andere bij Half Dome, een berg die voor de helft is meegenomen door een gletcher en er dus ook echt uitziet als een gehalveerde koepel. En ook bij de
Bridalveil Fall, een waterval en bij El Capitan, een enorme monoliet.
Hoewel we van grote hoogte naar beneden rijden, naar de onderkant van het park, doen we niet zoveel haarspeldbochten als je zou verwachten. Daardoor duurt de afdaling wel lang, maar voelt het
rijden fijn. De hele tijd zo’n ravijn inkijken als je een haarspeldbocht neemt vind ik niks.
Je ziet veel brandschade in de bossen, ieder jaar zijn hier natuurbranden, maar soms wordt het bos ook in brand gezet door de rangers, daarmee ruimen ze het bos dan weer op. En de sequioa bomen
hebben brand nodig om hun zaden vrij te geven, dus het is soms ook nuttig. Het bos herstelt zich wel weer.
Bij het bezoekerscentrum hebben we lunchpauze en mooi de tijd om een wandeling te maken. Ik loop na een lekkere pokebowl als lunch naar de prachtige Yosemite Falls, de grootste waterval hier. Door
de droogte is het geen immense waterval, maar toch prachtig om even te bezoeken. Het is zaterdag en dus druk, helaas te veel mensen om dieren te zien. Behalve een paar eekhoorns en raven zien we
deze keer geen wild.
En daarna gaat de bus weer verder, verder naar beneden, we komen weer op zeeniveau. We volgen daarbij de prachtige Merced rivier, waarin ik steeds kleine stroompjes water naar beneden zie
kletteren. Beneden aangekomen zien we veeteelt bedrijven die heel veel koeien, hebben. Wij zien wel de enorme weidegebieden, maar er lopen niet veel koeien buiten, het zal te warm zijn denk ik. Nog
verder komen we in een gebied met fruitteelt. Een aantal van deze boerenbedrijven zijn van origine van Nederlandse emigranten die hier in de vijftiger jaren een beter leven zochten. En daar stoppen
we bij een fruitstand. Daar verkopen ze zo’n beetje alles wat in deze regio verbouwd wordt.
En dan komen we bij het hotel aan, weer een Hilton, nu DoubleTree by Hilton. Bekend want die hebben we in Soestduinen ook, hahaha. Na het inchecken gaan we met 7 man op zoek naar Palermo, een
Italiaans restaurant. We lopen door straten waar je niet alleen doorheen wilt en vragen ons af waar we terecht komen. Maar Palermo blijkt een prima tentje met heerlijk eten en een echt Amerikaanse
serveerster, ‘hey love, how are you’. Lekkergegeten en veel gelachen, dus een goede afronding van deze dag.
Reacties
Reacties
04 aug. 2024, 09:00
Wat een lange zit soms in die bus zeg. Maar ook voor ons mooie lange verhalen. Het lijkt me prachtig en heel wisselend. Gek ook dat de rangers die branden soms aansteken. Wij maar denken dat het weer een stomme toerist was.
Nog even ver genieten hoor!
05 aug. 2024, 23:33
Heel herkenbaar allemaal, alleen was er toen veel meer water
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
