Dag 48, Carentan
Vanmorgen was de tent droog hoor Loes, dus het inpakken was snel gedaan.
Als je zo een aantal weken door het landschap loopt dan zie je de seizoenen echt van heel dichtbij. Nu kleuren de struiken zwart van de bramen en de vlierbessen, en rood van de vuurdoorn,
rozenbottels en allerlei andere bessen, waar dat eerst nog bloemen waren. De kalfjes stonden eerst in kleine veldjes vlak bij de boerderij, nu gaan ze mee de wei in. Het gras op het land werd eerst
gemaaid, toen opgerold tot grote pakketten, toen opgehaald door grote boerenwagens en nu staat het op veel plekken torenhoog opgestapeld in de schuren. Klaar voor de winter. En sommige bomen
verkleuren al een beetje naar de hersttinten.
De campingmeneer vertelde me vanmorgen op zijn Frans hoe ik vandaag moest gaan lopen. Gelukkig heb ik ook GoogleMaps, hahahaha, maar ik denk dat ik toch aardig zijn advies opgevolgd heb. Eerst een
heel stuk door prachtige laantjes, daarna een stuk over een parallelweg langs een snelweg en daarna weer door allerlei leuke dorpjes. Weliswaar langs een route departemental, maar op zo’n lange
afstand kies ik liever hiervoor dan slingerend door de natuur via de hele kleine weggetjes. Hij zei: “Je hoeft alleen maar rechtdoor, lekker makkelijk”. Nou dat was inderdaad het geval.
Omdat het vandaag ruim 20 km is neem ik goede pauzes, in het begin had ik de neiging om op lange wandeldagen een beetje te gaan ‘rennen’, zo van dan ben ik er maar vast (iets met een doelstelling
of zo). Inmiddels weet ik dat het slimmer is om langere pauzes te houden op lange afstanden. Dus heb ik in Isigny-sur-Mer lekker een terrasje gepakt voor een bakkie koffie.
Vlak na Isigny stak ik de rivier de Vire over, hierover had een Amerikaans echtpaar in Bayeux nogal lyrisch zitten vertellen. Zij hadden langs de rivier gefietst en het was very wonderfull! Het
gebied hier is inderdaad erg mooi hoor, dus ik snap hun woorden wel, maar het overdreven Amerikaanse gedweep begint me wel een beetje tegen te staan. Alles is WAUW en AMAZING..... En echt met
hoofdletters hè, zo hard gaat het. Zelfs op de begraafplaatsen en bij de herdenkingsplekken.
Ik ben nu aangekomen in het departement La Manche en heb Calvados achter me gelaten zonder een slok Calvados te proeven. Dat is toch wel een beetje gek hè? Maar ja, iets te veel suiker ben ik bang.
Ik vind het landschap nog steeds een beetje Engels aandoen, veel holle weggetjes, veel omheinde weitjes en vooral heel veel koeien.
Vlak voor Carentan heb ik nog even lekker op mijn rug in het gras gelegen en genoten van de zon, want die doet het weer hoor.
Carentan is ook weer een leuk stadje, de camping ligt in het watersportcentrum, er is een mooie jachthaven en de gebruikelijke zeilschool.
En ondanks de langere pauzes moest ik bij aankomst op de camping toch nog wachten omdat de receptie nog niet open is. Omdat het nu laagseizoen is wordt dat wel allemaal minder hoor. Maar goed, ik
vind nog steeds genoeg goede plekken om te overnachten dus ik klaag niet.
