Amersfoort-Barcelona

02-08-2022 van Berlijn naar huis

Nog een laatste wandelingetje door Berlijn, het laatste terrasje voor een bakkie koffie en dan zit het erop. Ik ga mijn rugzak weer inpakken en omhangen voor de laatste lange reisdag. Nach Hause of zu Hause, wat is er juist?

In de trein heb ik even (ruim8 uur) tijd om terug te kijken. En wat een lekkere reis heb ik gehad, ik heb genoten van de treinreizen, ook al duurden ze bijna allemaal langer dan verwacht. Misschien moeilijk voor te stellen maar de altijd actieve Brigitte vindt het heerlijk om vanuit een trein een paar uur naar buiten te kijken en te genieten van het voorbijglijdende landschap, lekker zen. Ik heb mijn boek naast me liggen, maar meestal komt er niet zoveel van lezen.

In de 4 mooie steden die ik bezocht, heb ik het naar mijn zin gehad en heb ik veel gezien en gedaan.

Ik heb gemiddeld 15.000 stappen per dag gelopen dus ook al was dit geen wandelvakantie, ik heb mijn beweging meer dan voldoende gehad.

Ik heb ook enorme afstanden afgelegd met de verschillende treinen door verschillende landen:

1. Amersfoort-Utrecht-Dusseldorf-Neurenberg-Neukirch-Schwandorf-Praag (839km)
2. Praag-Szob-Nagymaros-Budapest (528km)
3. Budapest-Wien-Katowice-Krakau (520km)
4. Krakau-Berlijn (599 km)
5. Berlijn-Amersfoort (618 km)

Wat een verschillen waren er tussen de steden, Praag en Krakau voelden aan als klein en comfortabel, terwijl Budapest en Berlijn immens aanvoelden. Overigens voelde ik me overal veilig en heb ik nergens mijn tas vast lopen houden uit angst voor zakkenrollers. In iedere stad hing op veel plekken de Oekraïense vlag, dat was wel het centrale thema zal ik maar zeggen.

De hotels waren ook zeer verschillend, het begon met Hotel Pav in Praag een leuk en heel vriendelijk hotel vlakbij het centrum. Het hotel in Budapest, Atrium Fashion hotel, was hip en modern. En hotel Euopesjki in Krakau was juist heel erg vergane glorie, mijn ‘boudoir’ was in mijn Westerse ogen spuuglelijk, maar het personeel was daar juist weer supervriendelijk. Het Adamo Grand Central tenslotte in Berlijn was volgens mij behoorlijk nieuw, de vele spiegels en het zwarte marmer maakten soms dat ik twee keer moest kijken of het nou een doorgang was of een spiegel. En ze hebben daar dus een goed werkend brandalarm hahaha.

Ik ben (weer) enorm tevreden over de voorbereiding door de Treinreiswinkel, zij zorgden voor al mijn tickets, stoelreserveringen en hotelboekingen. (heb ik dus niet zelf bedacht, Gerry). Ik kan iedereen die een treinreis wil boeken aanraden om dat via hen te doen. Maar als je onderweg bent moet je wel zelf alert zijn en blijven omdat de treinen nu eenmaal niet altijd volgens schema rijden. En dan is de app van DB een betere optie dan die van NS International. De DB-app is steeds actueel en geeft je dus een goed inzicht van de mogelijkheden bij vertragingen en ander spoor-leed.

Het weer was lekker heet, zelfs erg heet in Praag en Budapest (35 en meer) en goed zomers in Krakau en Berlijn. Eén buitje viel er op mijn kop, tijdens de zoektocht naar een restaurant in Krakau en één regendag maakte ik mee, maar dat was vanachter het raam van de trein.

Bedankt aan iedereen die mee gelezen heeft, ik vond het superleuk om jullie reacties te lezen op mijn verhalen. Als je alleen reist maakt dit blog het mogelijk om ervaringen te delen en daar heb je soms toch behoefte aan als sociaal dier hè. Nu ben ik weer terug in Nederland en ga ik lekker genieten van mijn eigen huissie. Reizen is leuk, maar thuiskomen net zo.

Tot een volgende reis

XXX

01-08-2022 Berlijn

Vandaag een zwerfdag door Berlijn, ik kreeg van jullie veel tips, maar omdat ik al eens in Berlijn was met Albert en toen veel van de door jullie getipte attracties al heb bezocht , was ik vandaag mijn eigen eigenwijze gids. Ik begon met een bezoek aan de koepel op het gebouw van de Rijksdag. Dat had ik vanuit Nederland al aangevraagd dus vandaag hoefde ik me alleen maar op tijd te melden. Na het aanmelden moest ik door de security net als voor veel andere belangrijke gebouwen in de afgelopen twee weken overigens. Daarna moesten we groepsgewijs naar binnen, het was een soort veedrijven wat de bewakers deden.

In Duitsland moet je nog een FFP2 mondkapje op in het openbaar vervoer en wordt het ook geadviseerd als je binnen gaat in een overheidsgebouw. Daar kun je wat van vinden natuurlijk, maar als je met 20 man in een lift gedreven wordt dan doe je dat mondkapje toch graag op, ik wel tenminste. Maar het meegaan met de kudde leverde wel een mooi bezoek op. Wat is die koepel mooi gemaakt en wat heb je een prachtig uitzicht over de stad. Met een audioguide op je koppie hoor je een beschrijving van alles wat je ziet én vertelt de meneer in het appraatje je ook hoe de bondsdag werkt en wie waar zit in al die overheidsgebouwen. Zo wist ik niet dat de 4 hoektorens van het gebouw staan voor Pruisen, Bayern, Sachsen en Wurtemburg, 4 delen van het vroege Duitse Rijk.

Leuk om naast de geschiedenis ook te horen over de tegenwoordige tijd. En om al die moderne gebouwen te zien rondom dit oude, dat gaat eigenlijk heel goed samen. Net als de zonnepanelen en die grote glazen koepel. Mooi gedaan.

Natuurlijk weer veel gehoord en gezien over de Berlijnse muur en daardoor geinspireerd ging ik zoek naar de East Side Galery. Ik blijf dat een bijzondere plek vinden. De muurschilderingen en hartekreten deden me een beetje denken aan de Lennon-wall in Praag. Er was één tekst in het bijzonder die me raakte en waarvan ik denk zo ist maar net, dus laten we dat doen. “Viele kleine Leute die in vielen kleinen Orten viele kleine Dinge tun, können das Gesicht der Welt verändern.”

Na deze muurbezichtiging heb ik een poosje door Kreuzberg gelopen en gemijmerd over alles wat ik zag. En ondertussen zit de songtekst van Klein Orkest de hele dag in mijn hoofd: en alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn….. Wat een rake tekst was dat.

Na dit bezoek wilde ik naar de Kurfürstendam, zo’n lekkere must-see in de stad en ook onderdeel van het liedje in mijn hoofd, dus ging ik hup, de metro weer in en op pad. Eerlijk gezegd is het grappig om er rond te lopen, maar heel veel inhoud heeft het daar niet. Ja oke, alle dure winkels zitten er, en kennelijk was er bij Swatch iets te doen, er stond een rij van 50 meter voor de deur! Natuurlijk ben ik ook nog even KaDeWe (het Kaufhaus des Westens) ingelopen, ook dat is grappig maar dit doet me dan weer niet zoveel.

Dus ging ik op weg naar het laatste punt van mijn verlanglijstje: de botanische tuin. Dat was nog weer een stuk verder met de S- of U-bahn. Ik ben nog steeds blij met mijn 48-uurs kaartje, haha. Uiteindelijk ben ik aangekomen bij de tuin en daar heb ik heerlijk rondgewandeld, eerst door een enorm arboretrum, wat een diversiteit aan bomen. Daarna door de bloementuin, vol kleur en geur en tot slot de prachtige kassen in, wat zijn die mooi zeg. En ook hier een enorme diversiteit aan planten en bloemen, ieder werelddeel in een eigen kas. Supermooi, daar geniet ik dus meer van dan van de Hugo Boss en Swarovski-winkels op de Kurfürstendam.

Vandaag ging ik van Berlijn Mitte naar Kreuzberg en vandaar weer helemaal naar west voor de Kurfürstendam en daarna nog naar zuid-west voor de tuinen. Ik heb weer genoeg kilometers gemaakt en ook weer voldoende stappen gezet, ruim 25.000. Morgenochtend pak ik mijn rugzak weer in voor de laatste lange reisdag.

31-07-2022 Berlijn

En toen ging om 2.30 uur het brandalarm en stonden we met het hele hotel buiten op de stoep. Twee brandweerwagens, maar niet met veel haast, kwamen aan en het bleek inderdaad vals alarm. Zij schakelden het alarm uit en na een kwartiertje konden we weer terug naar bed.

Maar slapen is daarna natuurlijk niet zo eenvoudig, de adrenaline zit gewoon toch hoog. Dus het werd een kort nachtje!

Want de wekker stond ook weer op tijd omdat ik vandaag mijn derde fietstocht-met-gids ga maken.

Deze heet ‘geheim Berlijn’, we gingen niet perse langs de highlights, maar langs bijzondere plekken die je als gewone toerist niet zo snel tegenkomt. Zo kwamen we langs een enorme centrale van Vattenfall waar door middel van een indoor waterval een koelsysteem wordt gevoed dat alle regeringsgebouwen er omheen koel houdt, we kwamen langs de laatst overgebleven bunker in de stad, langs de plek waar jarenlang bruine beren werden gehouden midden in de stad, langs een park waar iedere bondskanselier een boom heeft geplant bij het aanvaarden van zijn/haar ambt dit heet het Parlament der Baume-Steine gegen Krieg, langs een muur met ‘kunstwerken’ waar veel grote namen naked zijn afgebeeld (bijzonder kunstwerk?) en tot slot kwamen we langs Ingo de Flamingo in het Tierpark. Kennelijk de oudst levende flamingo (in gevangenschap dan). Het was een geinige fietstocht met een heel enthousiaste Berliner gids, volgens hem was het ruim 17km, dus de lekkere lunch erna had ik wel verdiend.

En daarna, tja waar moet je beginnen in Berlijn? Er is zoveel te zien! Maar gelukkig heb ik een 48-uurs ov kaartje dat scheelt. @Anita, de 9-eurokaartjes zijn steeds voor een kalendermaand, omdat ik vandaag en morgen hier ben zou ik 2x zo’n kaartje moeten kopen, 1 voor juli en 1 voor augustus, ik ben dus beter af met dit 48-uurs-kaartje.

Maar goed, dat over het vervoer, ik neem eerst maar eens de metro naar Unter den Linden want ik wil naar het museum Topography of Terror. Dat is (alweer) het verhaal over de vervolging en uitroeiing van de Joden tussen 1939 en 1945. Bij dat museum staat ook nog een stuk muur en op het buitenterrein wordt de geschiedenis van de muur verteld, ik blijf het interessant vinden hoor al die geschiedenis op mijn reis. Na dit museum ging ik door naar Checkpoint Charly, er zijn van die plekken waar je gewoon even langs moet. Deze keer heb ik ook het Mauermuseum daar bezocht. Dat vertelt, hoe verrassend, de geschiedenis van de Muur, dus van 1961 tot 1989. Over de vele vluchtpogingen, over de politieke verhoudingen tussen USA en USSR, maar ook over de vele conflicten in de wereld sinds de Tweede Wereldoorlog. Ook de 9/11 aanslag en de inval van Rusland in Oekraine worden getoond. Als je dat allemaal ziet word je niet heel vrolijk, wat hebben we al veel oorlogen en vrijheidsstrijd gezien.

En omdat ik al zoveel Joodse wijken, verhalen over de vervolging heb gehoord en de concentratiekampen Auschwitz en Birkenau heb gezien ging ik tot slot van deze middag ook nog naar het Holocaust Memorial en ook daar heb ik het museum bezocht, indrukwekkend ook weer.

En daarna was het wel gedaan met de energie hoor, gelukkig heeft mijn hotel een restaurant dus na een lekker diner op het terrasje voor de deur, rolde ik zo mijn kamer in. Nu maar hopen dat er vannacht geen alarm afgaat.

30-07-2022 van Krakau naar Berlijn

Vandaag een rechtstreeks ‘vlucht’. Dus geen gestress vanwege vertragingen enzo. Wel 7 uur zitten, maar dat is een kwestie van verplicht een zen-houding aannemen en onthaasten to-the-max.

Op de Oost-Europese stations is het een beetje anders dan bij ons, je hebt peron 1, 2 enzovoort. En aan dat peron heb je dan bijvoorbeeld tor 3 en tor 5. Het is een beetje puzzelen voor gevorderden. Mijn trein naar Berlin ging vandaag van peron 2, maar als je daar dan bent moet je afwachten aan welke kant van het peron de trein komt (op welk tor) én waar de eersteklas coupe zal stoppen. Vandaag gokte ik goed wat dat laatste betreft en kon ik meteen instappen. Het is superfijn dat ik (bijna) overal gereserveerde zitplaatsen heb, want er zitten ook mensen op de trappetjes bij de deur of op hun koffer en dat is met een rit van ruim 7 uur niet zo’n lekker idee.

Via het Poolse plattenland reizen we naar Duitsland, maar eerst gaan we terug naar Katowice, waar ik eerder deze week een overstap had. Verder komen we langs plaatsen en stationnetjes waarvan ik de naam niet eens kan opschrijven, laat staan uitspreken. Als je de route wil bekijken moet je maar eens kijken naar de foto die ik maakte in de trein. Ik deed dus het stuk van Krakow Glovy naar Berlin hbf

Voor de grap probeer ik de bloemen langs het spoor te herkennen, ik zie Guldenroede, Boerenwormkruid, Chicorei, Fluitekruid en andere witte schermbloemen, Gele Toorts, Kamille, Klaprozen, Scabiosa, Leeuwenbekjes, Valeriaan, Vlierbessen, Dille, Zuring en allerlei sierlijke grassen. Ik vermaak me er prima mee, en af en toe moet ik heel diep nadenken over de namen vooral over de Nederlandse, haha.

En al die reeën onderweg, prachtig zijn ze! Soms staan ze heel rustig te kijken naar de trein, soms gaan ze juist op de vlucht voor dat ijzeren monster. En wat zijn het er veel vandaag, in bijna ieder veld zie ik ze staan. We rijden ook door/langs een donker woud en ik hoop maar steeds dat een beer of wolf zijn neus laat zien, maar dat kan ik natuurlijk vergeten. De trein maakt zoveel herrie enbij iedere straat of zandweg die we kruisen moet hij toeteren en dat doet ie ook als er mensen langs het spoor lopen, want dat kan hier gewoon.

In Krakau was het nog droog toen ik naar het station liep, hoe verder we komen vandaag hoe natter het wordt. Gelukkig wordt dat na de Pools-Duitse grens weer beter, daar wordt het droog en de lucht weer blauw.

Maar eerst moeten we bij diezelfde Pools-Duitse grens wachten omdat er paspoortcontrole moet worden uitgevoerd. In dit gebied zijn ze behoorlijk alert met politie en douane.

Uiteindelijk komen we een kleine anderhalf uur later dan gepland aan op Berlin Hauptbanhof en ook daar is mijn hotel weer om de hoek. Lekker geregeld hoor. Nu eerst eens een eettentje zoeken en een ov-kaartje kopen en dan lekker onderuit met een boekje. Berlijn komt morgen verder aan de beurt?

29-07-2022 Schindler en Zoutmijn-excursie

Vandaag staat een excursie naar de zoutmijn in Wielicka in de agenda. Alweer geregeld door de treinreiswinkel. Maar eerst ga ik, omdat de vertrektijd is verzet naar 12.45 uur, op zoek naar Schindlers fabriek. Iedereen heeft Schindlers List weleens gezien, hier in Krakau was de fabriek waar dit allemaal gebeurde. Er is inmiddels een museum dat vertelt over Krakau in oorlogstijd en over het werk van Oskar Schindler. Een ware held, volgens de verklaringen van overlevenden.

Omdat ik na dit bezoek een beetje klaar ben met oorlog, Joodse wijken, kerken en kastelen besluit ik om op mijn gemakkie te wandelen naar het pick-up-point voor mijn excursie. Het is heerlijk weer hier in Krakau, zo’n 25 graden en dat is na de hitte in Praag en Boedapest gewoon aangenaam, bijna koel.

Bij het instappen in de bus naar de zoutmijn blijken we maar met 7 mensen een groep te vormen, dat is heerlijk. Zeker als je soms die immense groepen met oortjes in voorbij ziet komen in de stad. Bij de mijn aangekomen beginnen we met een pauze, er moet echt verdiend worden aan de toeristen, want we zullen vandaag 3x pauze houden bij een restaurant annex souvenirshop (zelfs ondergronds zijn er souvenirshops). Verplichte stops denk ik. Onze gids Agnieszka spreekt goed Engels en is blij met ons kleine groepje. Ze neemt ons mee de mijn in, we lopen als eerste via trappen naar zo’n 60 meter onder de grond. Ze vertelt ons veel over het mijnwerk, maar toont vooral de meest prachtige zalen. Er zijn veel beelden, er is een kathedraal, een kapel, een balzaal en nog veel meer mooie zalen. Allemaal gevormd uit zout en de meeste beelden zijn gemaakt door mijnwerkers, het is prachtig en heel bijzonder om hierdoor te kunnen lopen. Het werk in de mijnen lijkt me wel doodeng, er zijn dan ook best veel doden gevallen in alle jaren dat er zout gewonnen werd. Agnieszka vertelde dat de mijnwerkers trotse mannen waren, werken in de mijn was een erebaan. Zout was tenslotte goud waard in die tijd, ze werden daarom ook goed betaald.

Uiteindelijk dalen we, via ruim 380 treden, af tot ruim 130 meter onder de grond, er zijn daar ondergrondse zoutmeren en bij één ervan luisteren we naar muziek van de Poolse componist Chopin, mooi en sfeervol aan zo’n donker meer.

Gelukkig hoeven we al die trappen niet weer te beklimmen, een heel moderne lift brengt ons weer naar de bovenwereld. En daar wacht de minibus om ons terug te brengen naar Krakau. Dat was weer een bijzondere excursie.

Na een omkleedstop in het hotel, wandelschoenen en spijkerbroek uit en zomerjurkje aan, ga ik op weg voor alweer een diner ergens in de stad. Helaas begint het net te regenen, nou ja het koelt weer even af zullen we maar zeggen. Maar ik zoek wel een tafeltje binnen, wel zo lekker. En dan tot slot nog even een souvenirtje scoren in de mooie lakenhal op het grote plein. Daarna is het weer inpakken voor een nieuwe reisdag morgen.

Maar wat is Krakau een leuke stad, veel te zien en te doen en de Polen zijn, ondanks hun barse blik en agressief klinkende taal, super vriendelijke mensen. Ik ben wel een beetje verliefd geworden op deze stad. Dit was een bezoekje meer dan waard, een aanrader voor jullie allemaal.

28-07-2022 Krakau

Vandaag een ‘zwerfdag’ in Krakau. Eerst nog maar een keer over het grote plein gelopen en daarna de zogenaamde Koningsroute naar Walaw, de burcht van Krakau. In deze burcht vind je veel over de vroege geschiedenis van Polen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik de draad een beetje kwijtraakte.

In de kathedraal begon het al met de graven van allerlei, soms heilig verklaarde, koningen. Ik zag veel terugkerende namen als Zigimundis, Stanislav (er is in ieder geval een ‘the old een 1, 2 en 3), Wadislav en Kazimierz. Veel waren van het geslacht Jagiellon, maar hoe de stamboom precies in elkaar zit heb ik niet kunnen ontdekken. In de crypte waren veel van deze heersers begraven, koningen en koninginnen, maar ook de Poolse president Lech Kaczynski.

Evengoed was de kathedraal prachtig, opnieuw veel goud en zilver. En natuurlijk een speciale kapel voor Paus Johannes Paulus de tweede, die is hier vlakbij geboren en daar zijn ze trots op.

Na de kathedraal en een lekkere koffie ging ik op bezoek in het koninklijk paleis. Ik had een kaartje voor 5 verschillende afdelingen. De eerste 3 gingen op een bepaalde tijd, dus dat was opletten. Ik begon in The State Rooms, de kamers die in de geschiedenis werden gebruikt door de regering. Prachtige oude kamers met van die geweldige tegelkachels en middeleeuws meubilair. Ook veel muur- en plafondschilderingen. Daarna ging ik naar de schatkamers met juwelen en wapenuitrusting. Hier leerde ik dat er na de Jagiellons er geen erfopvolging meer was, maar dat de koningen gekozen werden. Ook deze gekozen koningen waren rijk, dus of het veel verschil maakte weet ik niet. Wat ik wel weet is dat Polen zo’n beetje oorlog heeft gevoerd met ieder land om hen heen en zelfs verder weg. Zo vochten ze tegen Oostenrijk, Rusland, Zweden, Turkije en ga zo maar door. Ik geloof inmiddels dat oorlog van alle tijden is en ook altijd zal blijven, helaas.

Na de schatkamers ging ik door naar de royal rooms, de woonvertrekken van de koningen. Opnieuw veel luxe, voor die tijd dan hè? En ook veel grote meesters aan de muren, ik genoot van al dat moois.

Maar na 3x al die luxe ruimtes was ik er wel klaar mee en bezocht ik de koninklijke tuinen, die vielen hier helaas een beetje tegen, het was vooral een koninklijke kruidentuin. Dus dan maar door naar de laatste bezienswaardigheid: de dragon’s den. Een grot, onder het kasteel, waar een echte draak heeft gewoond. Je moet hiervoor via een smalle wenteltrap ik denk wel 300 treden afdalen, je wordt er draaierig van. Beneden kom je dan in een kalksteen grottencomplex waar de draak heeft gewoond. Het verhaal gaat dat Krak, een schoenmaker, de enige was die de draak kon verslaan. Krak werd daarna tot koning gekroond en de stad werd naar hem vernoemd.

En toen, na een break in het hotel, snel opgetut en naar de bus voor een Traditional Polish Folk Show. Ik houd er toch van om dit soort dingen te bezoeken. We gingen met een dubbeldekker vol, vanuit Krakau naar een restaurant in Liszki. Een soort grote blokhut, waar we werden ontvangen door 2 dames en 4 heren in klederdracht. Nadat we aan tafel waren gegaan begon de show meteen. Wervelende dansen en gezellige volksmuziek. Ik zat aan tafel met Dimitri uit Kansas City en met Adimina uit een klein plaatsje bij Geneve, een Francaise dus. Wat was dat gezellig gezelschap. We hebben lekker gegeten en ondertussen leuk zitten kletsen over reizen en over onze hometowns. Bijna iedere buitenlander vraagt mij naar de reden en de omvang van de ‘farmers protests’. Ga het maar uitleggen in het Engels of Frans.

Maar goed, uiteraard moest het publiek vanavond ook meedansen en omdat wij een tafeltje aan de rand van de dansvloer hadden was ik de eerste dame die mee mocht doen. Dimitri was zo aardig om er foto’s van te maken. Lachen weer hoor en ik dacht: niemand die me kent hier, ik doe wel mee, haha.

Na afloop van de show werden we door de dubbeldekker weer gedropt in Krakau en na een wandelingetje naar mijn hotel kruip ik zo mijn bed in. Vandaag weer bijna 20.000 stappen gezet, dus slapen zal wel lukken.

27-07-2022 Auschwitz

Vandaag een guided tour naar Auschwitz. Ik werd bij het hotel opgepikt door een taxibus en na een korte rit stapten we over in een grotere minibus.

Daar begon het niet zo goed, een boze Oekraïense man viel onze chauffeur (verbaal) aan omdat hij de weg zou blokkeren. Debeste man had een holster om en was behoorlijk agressief, dus de chauffeur heeft eerst maar even de politie gebeld voor we verder gingen.

Nadat de politie de zaak heeft opgelost konden we dan toch op pad. Althans wij dan, de Oekraïener moest nog even blijven. Er lag inderdaad een wapen op de autostoel van de auto die hij reed, creepy!

Tijdens de busrit werd een film vertoond die gemaakt is door de Russen toen zij Auschwitz bevrijdden in 1944. Een vreselijk ‘testament’ van de horror die zij aantroffen. Het brengt je goed in de stemming, zeg maar.

De route naar het kamp/museum ging over het mooie Poolse platteland, er staan best mooie huizen hier en de natuur is prachtig, veel groen bos en ook weer graanvelden en reeën natuurlijk.

Oswiecim (de plaats die door de Duitsers werd omgedoopt tot Auschwitz) barst van de supermarkten, restaurants en hotels, hier profiteert men van de geschiedenis en gelijk hebben ze.

En ja over Auschwitz, wat zal ik erover vertellen, iedereen die er geweest is kent de beelden en de verhalen en wie er nog niet geweest is kent ook de verhalen. Maar door er rond te lopen besef en voel je de enormiteit van de ellende pas echt.

We begonnen met een rondleiding door Eva,onze gids, in Auschwitz 1. Je loopt door de legendarische poort met Arbeit macht Frei het kamp in. Dat alleen is al een gekke belevenis. In het kamp zijn een aantal barakken ingericht met alle spullen die van de gevangenen zijn afgepakt nadat ze aangekomen waren. Al die brillen, schoenen, hulpmiddelen van gehandicapten, kleren, koffers……

Ook hebben we verschillende barakken gezien met hun bizarre interieurs, poeh.

In Auschwitz 2-Birkenau, liepen we langs het spoor naar de plek waar de eerste selectie werd gedaan en vandaar naar de plek waar de gaskamers waren. We liepen dus de route van de mensen die direct na aankomst meteen naar de gaskamers werden geloodst. 2.000 mensen per keer in de gaskamer, dat duurde ongeveer 20 minuten, er waren 5 gaskamers in Auschwitz 1 en 2. Reken maar uit….. Hier mochten we ook nog in een barak in het vrouwenkamp kijken, daar lagen ze met minimaal 4 vrouwen op één verdieping van het driehoge stapelbed, wat mensonterend moet dat gevoeld hebben.

In de groep zaten een Noor en een Texaan en met beide heren had ik een mooi gesprek over deze gruwelijke plek. Hoe kunnen mensen toch zo worden? Maar we kwamen tot de conclusie dat het tafereel van vanmorgen met de gefrustreerde man uit Oekraïne misschien al een kleine illustratie is van wat oorlog en onderdrukking met een mens kan doen.

Auschwitz is enorm toeristisch, de ene groep volgt de andere op, dat doet een beetje af aan het echte ‘voelen’, maar toch is het belangrijk dat veel mensen deze plek gaan zien en beleven. Zoals Jos eerder deze week ook al zei: opdat we nooit vergeten.

Na de rondleidingen werden we met de bus weer keurig thuisgebracht, goed geregeld. En na een korte break ben ik de stad weer ingelopen, heb ik over het grote plein geslenterd, heb ik de trompetter in de toren gehoord, (die blaast ieder uur een paar maten van de Hejnal, dat doet hij als herinnering aan een torenwachter die doorboord werd door een pijl van de vijand toen hij alarm sloeg bij diens nadering) en heb ik lekker gegeten bij het HardRock café. Dat zit hier in zo’n mooi gebouw aan het grote plein, die kon ik niet weerstaan. En als er dan ook nog live muziek bijkomt is het helemaal leuk.