Van Sevilla naar Ronda
26 jul. 2023
🇪🇸
vanuit Spanje
Vandaag is weer een reisdag, maar ik kan rustig aan doen want de trein vertrekt pasom 12.40 uur. Dus ik slaap lekker uit.
Na een uitgebreid ontbijt hang ik mijn rugzak weer op mijn rug en vertrek ik lopend naar het station. De taxi laat ik nu maar achterwege. Het is ruim een half uur lopen en het is nog niet zo warm,
dus ik ga ervoor.
Ik ben ruim op tijd op het station en na een bescheiden lunch is het weer tijd om mijn tas door de scanner te laten gaan en in te stappen in de trein richting Malaga. Dit is de eerste keer dat de
controleur ook mijn Interrailpas wil zien. Kaartjes controleren doen ze hier trouwens voor je het perron op mag, maar tot nu toe keken ze alleen naar mijn zitplaatsreservering. Ik gebruik de Deutse
Bahn-app weer voor het volgen van mijn trip, ik heb een digitale Interrailkaart met de hele route erop, maar die DB-app is gewoon altijd actueel met treintijden enzo. Hoewel tot nu toe alle treinen
perfect volgens schema rijden, wat een verschil met vorig jaar toen echt iedere trein vertraging had.
Onderweg zie ik weer veel olijfbomen, druivenranken en sinaasappelbomen. En dat alles onder de brandende Spaanse zon.
We stoppen in Cordoba en in Puente Genil-Herrera, in Antequera-Santa-Ana moet ik eruit om over te stappen op de trein naar Ronda.
Vandaar is het nog een uur naar Ronda. Maar eerst is er even verwarring, op de trein die op platform 5 aankomt staat namelijk dat die naar Sevilla gaat……dat is niet de bedoeling. Maar op het bord
op het station staat dat ie naar Ronda gaat, dus wat is het nou. Ik stap maar gewoon in, het ziet ernaar uit dat dezeom 14.44vertrekt en dan is het de goede trein. Gelukkig ben ik niet de enige die
in de war is gebracht. En gelukkig zit ik in de goede trein, alleen een beetje jammer dat ze dat pas omroepen als de trein al rijdt, hahaha.
Volgens de beschrijving van mijn reis is deze route naar Ronda een prachtige tocht over het Andalusische platteland en mooi is het zeker. Maar hoeveel olijven heeft de wereld nodig mensen?? Mijn
hemel wat zijn het er veel! Ook hier zie ik weer velden vol zonnepanelen en nu ook windmolens in overvloed, goed bezig Spanje.
Deze trein is een lokale die op vrijwel alle tussenstationnetjes stopt, een soort sprinter. Ook grappig hoor, soms lijkt het of de trein in de middle of nowhere stilstaat, maar dan is er ineens een
perron. Het lijkt er ook op dat hij soms wat moeite heeft bergop, maar misschien verbeeld ik me dat maar, hij maakt in ieder geval genoeg herrie. Gelukkig ook in deze trein wel airco, maar dat is
overal. Soms is het zelfs koud binnen, en dan krijg je een enorme klap in je gezicht als je naar buiten stapt. Maar voor iedereen die gewoon moet werken lijkt het me onmisbaar.
Als ik in Ronda uitstap ga ik de routebeschrijving maar weer volgen, ongeveer 13 minuten lopen. Ik heb het idee dat deze stad welvarender is dan ik tot nu toe zag. Prachtige huizen en een mooie
winkelstraat waar je met grote zonnedoeken beschermd wordt tegen de warme zon. Als ik bij mijn hotel aankom moet ik wel even twee keer kijken, is dit prachtige huis mijn onderkomen? Maar het klopt
echt want ik krijg de sleutel van kamer 125. En als ik daar binnenga…….wauw! Er is een prachtige houten vloer, een mooie badkamer met alweer een ligbad, een zitkamer en een apart slaapgedeelte.
Maar het allermooist is het balkon, ik kijk vanaf mijn balkon zo op de Puenta Nuevo, deze brug is de reden waarom je naar Ronda gaat. Ik denk dat ik hier maar gewoon blijf zitten, het stadje hoef
ik verder niet in.
Nee hoor, dat is een grapje. Na een korte break ga ik natuurlijk even een wandeling maken door de oude stad. De brug of eigenlijk de kloof, deelt Ronda in tweeën, het oude deel en het nieuwe. Mijn
hotel staat net in het nieuwe. De oude stad heeft ook weer veel Moorse invloeden dat is wel het verhaal van deze reis. Het ziet er hier allemaal net wat meer aangeharkt uit dan in Cordoba en
Sevilla, toch echt wel wat rijker denk ik, hoewel ook hier de bedelaars bij de kerk zitten.
Als je aan zo’n klif ‘woont’ kun je er natuurlijk op rekenen dat de wegen en paden niet vlak zijn, maar dat was ik even vergeten. Poeh zeg, dat klimmen en dalen valt niet mee.
En toch ga ik morgen eens kijken of ik hier een lekker stukkie kan gaan wandelen, maar dat is morgen. Ik ga eerst eens genieten van mijn prachtige uitzicht vanaf mijn balkon.
Sevilla dag 2
25 jul. 2023
🇪🇸
vanuit Spanje
Oh die limoenen die ik in de bomen zag zijn helemaal geen limoenen, het zijn sinaasappels die ze in december kunnen oogsten, vandaar nu nog helemaal groen. Maar het zijn geen echt eetbare want ze
zijn heel bitter, ze worden vooral gebruikt voor marmelade waar de Britse toeristen dol op zijn. Zo leer je nog eens wat als je in gesprek raakt met een local.
Vandaag begin ik met een tochtje in mijn bus, want ik wil naar een nieuw hoogtepunt in Sevilla: de Plaza de Espana. Volgens de hotel-mevrouw een absolute must-see. Dus dan ga ik maar eens kijken
hè.
En het is alweer een goede tip! Ik neem voor de laatste keer de bus, vanmiddag zitten de 48 uur erop, dus daarna is de benenwagen weer nodig. Ik stap uit bij het Prado de San Sebastian, vandaar is
het een klein stukje naar het Plaza de Espana, en wauw dit is ook weer mooi. Het is gebouwd als paviljoen voor de Ibero-Americano tentoonstelling in 1929, zoals veel gebouwen en pleinen in dit
gebied. En het is ook weer in die prachtige half-Moorse stijl met tegeltjes en bogen en andere versieringen, prachtig. Terwijl ik foto’s loop te schieten hoor ik ineens een flamenco zanger en als
ik er naartoe loop blijkt het niet alleen een zanger te zijn, maar een bandje compleet met twee prachtige danseressen. Gewoon ‘s morgens om half elf op een zonnige dinsdag, genieten hoor.
Na dit prachtige paviljoen en plein ga ik het Parque de Maria Luisa in, zij was de zus van de koningin en schonk haar privétuin aan de stad. Het is groot en heeft veel bijzondere bomen en planten.
Lekker om even een boekje te lezen onder de schaduw van de grote bomen. Samen met mij doen veel mensen dat overigens, veel toeristen denk ik, maar volgens de gids van gisteren is het ook het
favoriete park van de Sevillanen.
Een lekkere parkwandeling verder besluit ik via de stad terug te lopen naar het hotel. Onderweg stop ik voor een lekkere lunch en daarna wandel ik weer verder. Grappig om te ervaren dat ik zondag
toen ik hier aankwam de stad groot vond en dat ik nu, 3 dagen later, prima mijn weg weet te vinden.
En zo wordt het op deze niet-wandelvakantie, vandaag toch behoorlijk wandelig, zo’n kleine 9 kilometer is best een flinke afstand in dit klimaat.
In mijn hotel aangekomen geniet ik van het heerlijke bad in mijn kamer en zo chill ik, met mijn boek in de hand, de middag door. Ik ben imiddels aan mijn 4e boek bezig. Zalig……vakantie.
En tot slot in het best wel sjieke hotelrestaurant een lekker diner, met croqetttas als voorgerecht en de typisch Andalusische Iberico als hoofdgerecht, dat alles sluit ik af met Fruta de Dia
(meloen), al met al een topdiner.
En nu weer bijtijds naar bed, morgen staat er een reisdag op het programma. Deze keer met overstap. Ben benieuwd wat dat gaat brengen. In ieder geval slaap ik morgenavond in Ronda.
oh ja @Loes, op iedere straathoek staan hier ook taxis, die je tegen een redelijk tarief brengen waar je wilt komen. Dus ik zou zeggen, gewoon doen. Jullie zijn zo vaak in de buurt.
Sevilla
24 jul. 2023
🇪🇸
vanuit Spanje
Vanmorgen mocht ik aanschuiven bij een ontbijtbuffet, beter want dan kan ik wat meer verantwoord kiezen in plaats van de suikercroissants met jam uit Cordoba.
Daarna even boodschappen doen bij de Carrefour city om de hoek, fruit, gezouten noten en water zijn zo’n beetje dagelijkse kost.
En daarna mag ik de stad in, lekker vet van de zonnebrand ga ik op stap. Te voet deze keer richting het oude centrum want daar heb ik een guided tour door het Alcazar, de kathedraal en de Giralda
toren.
Maar eerst een rustige wandeling door de stad. Op iedere straathoek is een kerk en allemaal hebben ze van die enorme heiligen-beelden gekleed in prachtige, kostbare gewaden. Een kaarsje aansteken
is echter niet zo eenvoudig, in de meeste kerken gooi je een muntje in een bak en dan gaat er een elektrisch lampje branden, dat is toch iets minder romantisch dan een echt kaarsje. Door de stad
lopend heb ik soms het gevoel terug te zijn in Cuba, lekker kleurrijke gebouwen. Ik heb al 3x bijna mijn nek gebroken omdat ik alleen maar omhoog kijk naar de prachtige panden. De straten en
stoepen zijn niet zo prachtig en nogal oneffen, hahaha.
Ik kom langs de stierenvechters arena, hier wordt nog ‘gewoon’ gestierenvecht (is dat een woord? Of is het stiergevochten?) Het gebouw is prachtig en er staan veel beelden omheen van heroïsche
torreadores, dus toch leuk om even te kijken. Maar zo’n event live meemaken hoeft van mij dan weer niet.
Na een koppie Americano ga ik naar het ontmoetingspunt voor mijn tour door de grote bezienswaardigheden van deze stad. Wauwauwwauw wat is dit mooi, ik kan gewoon niet stoppen met foto’s maken! Deze
keer zijn we een groep van 3, twee Italianen en ik en gids Selena. We beginnen met de beklimming van de Giralda toren voor een mooi uitzicht over de stad. Deze toren heeft geen trappen, maar wel 34
hellingen waarover je naar boven klimt. Dat komt uit de tijd dat de Moslim omroeper 5x per dag op zijn ezel naar boven klom om op te roepen tot gebed. Alleen het nieuwste Katholieke deel van de
toren, helemaal bovenin, heeft 17 treden. Dat kan ik. Boven is het prachtig, een mooi uitzicht over de kathedraal en de huizen van Sevilla.
Na deze beklimming gaan we de kathedraal in, de gids vertelt dat dit de grootste gotische kerk ter wereld is….. Ik weet niet helemaal zeker of ik dat geloof, eergisteren in Cordoba was ik ook al in
de grootste kerk van Andalusië….. Maar indrukwekkend is het wel! Een prachtig 22 meter hoog hoofdaltaar en veel katholieke pracht en praal met veel goud en zilver en daarbovenop hebben ze hier (een
deel van) de overblijfselen van Christofel Columbus. De rest ligt in de Dominicaanse Republiek. Er is een doorn uit de kroon van Jezus als reliek én ze hebben het gemummificeerde lichaam van koning
Fernando, die uitgeroepen is tot Sint vanwege zijn verdiensten voor het Katholieke geloof, en dus nu San Fernando heet. Hij was het die de Moren versloeg in 1249. Bijzondere artefacten in een
prachtige kerk.
Daarna gaan we naar het Real Alcazar, het Koninklijk Paleis. Als de Koninklijke familie Sevilla bezoekt, verblijven ze hier. Als ze er niet zijn mogen toeristen naar binnen, maar we mogen helaas
niet naar hun persoonlijke vertrekken. Alweer een prachtig gebouw, het lijkt Moors, maar is gebouwd door de Katholieke koningen. Ik vind het mooi.
Nadat Selena ons gedag zegt kunnen we nog de tuinen gaan bezoeken, ook daar geniet ik enorm van. De cicades zingen zich de longen uit hun lijf, oh nee….strijken hun vleugels glad.
Daarna zoek ik het Hard Rock café op, laat ik die traditie nu maar in ere houden. In iedere stad waar ik ben én waar een Hard Rock café is moet ik even naar binnen.
Oh ja volgens Selena is deze zomer echt niet heel extreem warm, twee jaar geleden haalden ze 47 graden, dat was pas extreem. Maar dat het niet zo druk is begrijp ik nu ook beter, hier noemen ze dit
het laagseizoen. In voor- en najaar is het hoogseizoen en dan ist druk.
Door het lange bezoek aan de kathedraal, Alcazar en Giralda toren én door het Hard Rock café ben ik om 6 uur nog in de stad, daarom zoek ik ‘mijn’ hop-on-hop-off weer op en laat me naar mijn hotel
rijden. Genoeg gelopen voor vandaag, vanavond hooguit nog een wandelingetje naar de hotelbar en verder niks.
Ik geniet trouwens ook weer van al jullie reacties op mijn verhalen.
@monique ik blijf nog anderhalve week in Spanje. @gerrie de airco gaat ‘s nachts uit hoor, veel te koud anders.
Van Cordoba naar Sevilla
23 jul. 2023
🇪🇸
vanuit Spanje
Nou zeg, wolken??? Dat is gek! De dag begint bewolkt, zowel in Cordoba waar ik rond half 9 naar het station loop, als in Sevilla waar ik tegen 11 uur weer uitstap. Dat was trouwens een treinreis van niets, nog geen 50 minuten onderweg. Maar het komt overigens goed hoor, die wolken verdwijnen ook weer.
In Sevilla aangekomen pak ik een taxi naar het hotel, gewoon omdat mijn reisprogramma zegt dat dit het makkelijkst is hier, haha ik volg gewoon de instructies. En vanuit de taxi zie ik het al:
Sevilla is groot! Het hotel ziet er geweldig uit, maar mijn kamer is natuurlijk nog niet klaar, dus ik vertrek met een plattegrond in mijn hand en veel tips van de hotel-mevrouw de stad in. Alle
tips ten spijt neem ik eerst een 48-uurs kaartje voor een hop-on-hop-of bus, zo ben ik wat meer mobiel. En dan doe ik eerst ook maar de full circle om me te kunnen orienteren en plannen te maken
voor de komende twee dagen.
Ondertussen onderzoek ik samen met Albert (via whatsapp) hoe het zit met de voetbalclubs hier, we zijn eruit: je hebt Real Betis en FC Sevilla. Allebei actief in de Primera Division, ze maken hier
veel reclame, ik zie alleen maar grote posters van voetballers. Enne daarnaast ook veel verkiezingsposters, dus ook dat maar eens onderzoeken: oh…..dat is vandaag! Het lijkt erop dat ook Spanje
meer naar rechts opschuift, net als de rest van Europa zo ongeveer. Eens zien of ik hier vandaag verder nog iets van merk.
Na de rit rond de stad, er is heul veul te zien en te doen, ga ik terug naar het hotel want nu is mijn kamer wel klaar. Dat is weer een prima plekje voor de komende 3 nachten. Ik vertelde Angela
(via Wordfeut) trots dat er een zwembad op het dak is….dat is er ook maar het is echt veel te heet om er te zijn. Dus dat werd hem niet. Dan toch maar weer die siesta in de hotelkamer.
En daarna ging ik op bezoek in de kerk net achter het hotel, let op: de Basilica de la Macarena met het alom bekende beeld van de Virgen de la Macarena Esperanza. Dit beeld dat manshoog is en
uitgedost met echte kleding heeft een eigen bewaker en is het bekendste beeld dat in Sevilla op Goede Vrijdag in een processie door de stad wordt gedragen. Ik vind het een geweldig verhaal en een
prachtige kerk.
Maarre…..hier komt de Macarena dus vandaan??
Na deze kerk maar even een moderner stukje Sevilla opgezocht, het Fuente de la Encarnación, een heel modern beeldhouwwerk, het bollendak op de Utrechtse station is er niks bij.
En daarna de hop-on-hop-of weer opgezocht en terug naar het hotel. Ik ben gaar van al het lopen, rondkijken en de warmte. Afhankelijk van op welke thermometer je kijkt varieert het aan het einde
van de middag tussen de 35 en 40 graden. Daarom is ‘s morgens of ‘s avonds erop uit echt de beste optie. En ik weet dat het in Nederland nu even wat minder weer is dus ik geniet lekker van de zon
hier.
Enne…..niks van de verkiezingen gemerkt.
Welterusten
Cordoba dag 2
22 jul. 2023
🇪🇸
vanuit Spanje
Vandaag staan er twee activiteiten op het programma, maar eerst pak ik de hop-on-hop-off bus om eens te kijken wat ik nog gemist heb op mijn zwerftochten. Ik stap uit bij een prachtig gebouw dat de
Diputacion heet en loop vanaf daar naar Palacio de Viana. Dit werd me door de hotel-mevrouw aangeraden als zeer mooi. En inderdaad het is prachtig, maar liefst 12 patio’s rond 1 palazzo. Vroeger
natuurlijk bewoond door een arocratische Cordobaanse familie, en nu te bezichtigen door toeristen. Ook hier weer prachtige tuinen, daar word ik sowieso heel blij van in Cordoba! Overal zijn parken
en vrijwel overal kun je onder de bomen lopen zodat het niet echt onhoudbaar wordt met de warmte.
Het valt me wel op dat het niet echt rete-druk is hier, overdag zie je wel van die grote groepen met een gids die door hun oortjes informatie naar binnen gooit, maar heel extreem is de het allemaal
niet. Er zijn nergens wachtrijen, een restaurant hoef je niet te reserveren en geen voorstelling is uitverkocht……ik hoop niet dat dit het hele jaar zo is voor de mensen hier.
Na een salade bij de Starbucks ga ik naar het verzamelpunt voor mijn rondleiding door de Mezquita/Kathedraal. We gaan met een groep van zo’n 30 man achter een Engels sprekende Spanjaard aan, nu
loop ik zelf dus met zo’n oortje in. Ik moet enorm moeite doen om José zijn verhaal te volgen, slecht verstaanbaar! Maar het komt er in het kort op neer dat dit gebouw vroeger een moskee was waar
zelfs het Kalifaat Cordoba is uitgeroepen. Het is gebouwd in de 8e eeuw en men gebruikte de pilaren die uit oude Romeinse gebouwen werden gehaald, daarbovenop maakten ze die typische rood-witte
bogen. Prachtig om te zien.
Ergens in de 13e eeuw werd Cordoba en heel Andalusië trouwens veroverd door de Castillaanse Christenen en toen werd de moskee veranderd in een kathedraal.
Er zijn veel uitbreidingen en aanpassingen aan het gebouw gedaan, de bouwstijlen gingen door de verschillende uitbreidingen van Romaans via Renaissance naar Barok. Een bisschop heeft in zijn tijd
alle plafonds en muren wit laten pleisteren om het Moslim verleden uit te wissen, gelukkig zijn de hedendaagse architecten in staat om de mooie muurschilderingen uit de moskee-tijd terug te halen.
Het geeft het gebouw een mooie mix van de katholieke afbeeldingen en Moslim invloeden.
Na deze toeristische must-see stap ik nog een keer in de hop-on-hop-off, maar nu voor een andere route, dit is een kleine bus en die neemt de kleinere straatjes. Ondertussen vertelt een Engelse
stem je allerlei wetenswaardigheden over de stad. Ik zal jullie er niet mee vermoeien, maar de rode draad is: Cordoba was eerst een vesting in de Romeinse tijd, daarna werd het de Moorse hoofdstad
van Andalusië waar Moslims en Joden in vrede samenleefden, tot in 1236 die Castillaanse Christenen de Moren verdreven en er een Katholieke stad van maakten. Deze geschiedenis maakt dat de
bouwstijlen van Romaans en Moors tot Renaissance en Barok dwars door elkaar staan. Een mooi voorbeeld dat dit prima kan.
Enne…..in Nederlandse steden hebben we hofjes, hier in Cordoba hebben we patio’s. Prachtige binnenpleintjes, weelderig begroeid en vaak met een fontein, bedoeld om je het gevoel te geven dat je in
het paradijs bent. Het is er in ieder geval goed vertoeven.
En vanavond activiteit twee: ik ga op zoek naar de flamenco ik ben tenslotte in Andalusië hè, dan hoort het erbij. En omdat ik van de week die koninklijke stallen van buiten al zag, ga ik het daar
beleven.
Maar eerst een diner in een restaurantje verderop in de straat, typical Cordoban, zeggen ze. Vorig jaar in Praag at ik een stoofpotje van berenvlees, hier neem ik een stoofpotje Rabo de Toro
(staart van de stier). Heerlijk gekruid vlees, maar wel een beetje veel en vet….burp.
En dan de show, prachtig, passievol en bijzonder. Eigenlijk is het een mix van de Spaanse Rijschool, dus prachtige paarden die goed gedresseerd zijn, en een prachtige flamencodanseres. Het lijkt of
de paarden met de dame dansen. Heel bijzonder. Foto’s en filmpjes verboden dus jullie kunnen niet meegenieten, maar neem van mij aan: dit is een aanrader.
En nu naar bed, morgen wacht de trein naar Sevilla. Welterusten.
Cordoba
21 jul. 2023
🇪🇸
vanuit Spanje
Vandaag een dagje Cordoba zonder plan, heerlijk. Na een verschrikkelijk fout ontbijt in het hotel ga ik op pad, het is nu heerlijk zonnig, lekker warm zomerweer. Dus ik begin in het Alcazar de los
Reyos Christianos. Het paleis van de Katholieke Koningen. En dan meteen maar ‘even’ de toren beklimmen, nu kan het nog zonder plakrug, haha. Maar wat is het mooi hier, het is een prachtig
gerestaureerd gebouw, waar heel veel mozaieken bewaard zijn die ze elders in Cordoba hebben ‘opgegraven’. Het gebouw speelde een grote rol in de tijd van de inquisitie…..beetje luguber wel met de
wetenschap dat het er hier toen even niet zo christelijk aan toeging.
Ook zijn hier de koninklijke stallen te zien, maar wat ik vooral zag was een staljongen die erg bezig was om de buitenbak netjes aan te harken.
En vanuit het Alcazar loop je zo de prachtige tuinen in, ik geniet volop, wat is dit mooi, daar kan geen botanische tuin tegenop. Er zijn veel standbeelden die de verschillende Katholieke Koningen
moeten voorstellen. En met een ingenieus systeem van fonteinen en kleine kanaaltjes zorgen ze ervoor dat de planten ook in het klimaat hier goed kunnen groeien en bloeien. En natuurlijk staan deze
tuinen ook vol met olijfbomen en limoenbomen, je zou de limoenen zo kunnen plukken.
Na een lekker bakkie koffie ga ik op pad naar de synagoge, ik zit tenslotte niet voor niets in de Joodse wijk. De synagoge is een heel oude (in 1315 gebouwd) en één van de weinige die er in Spanje
te vinden zijn. Daarna loop ik het museum van de Sefardische Joden binnen om het verhaal van deze verguisde en opgejaagde bevolkingsgroep te zien en te horen. Het is het aloude en bekende verhaal:
de joden werden verantwoordelijk geacht voor veel tegenspoed, ook al in 1482. En ook toen al werd er een wet aangenomen die voorschreef dat de Joden in bepaalde wijken moesten gaan wonen en dat ze
kleding in voorgeschreven kleuren moesten dragen om zo herkenbaar te zijn als Jood. Veel mensen hielden zich aan deze regels, maar veel anderen trokken naar andere landen op zoek naar meer vrijheid
en een beter leven.
Maimonides een grote meneer hier, geboren in Cordoba en filosoof, rabbijn en arts, is een van de Sefardische Joden die de hele wereld over trokken. Ondertussen schreef hij vele boeken en werd hij
een beroemdheid in zijn tijd, men vereert hem hier enorm.
Aan het einde van mijn tour door het museum worden we getrakteerd op een ‘concert’ door een jongeman die 3 traditionele Sefardische liederen zingt. Ik weet niet of ik het mooi vind…..maar bijzonder
is het wel.
Na dit stukje geschiedenis, ga ik maar eens lekker op een terrasje zitten, de Juderia is een bruisende wijk met muziek op iedere straathoek, dus waar je ook gaat zitten het is gezellig. En daarna
loop ik via een supermarkt, met een salade en alweer een 2-literfles water naar een parkje om in de schaduw van de bomen mijn boek te lezen.
Het is verbazingwekkend hoeveel water ik drink op zo’n dag en angstaanjagend hoe weinig ik naar de wc moet….
Na de lunch en een heel stuk verder in mijn boek slenter ik wat door het meer moderne stadscentrum, ook mooi, maar niet zo pittoresk als ‘mijn’ wijkje bij het hotel. Wel kom ik langs een Romeinse
tempel en oude stadsmuren, ook zie ik een prachtig plein ‘de Plaza de Corredera’ waar net zo’n boqueria is als in Barcelona. De vis stinkt je al tegemoet als de deur opengaat hahaha. Maar er is ook
veel vers fruit en groente te koop.
Ik snap ook ineens de smalle straatjes in de oude stadswijk (een auto kan er met ingeklapte spiegels net doorheen), want door de dicht op elkaar staande huizen krijgt de zon minder kans om alles op
te warmen, slim bedacht. Hier in het moderne stadscentrum zijn de straten breder en is het veel warmer. Via twee bruggen over de rivier Guadalquivir slenter ik terug naar het hotel voor mijn
siësta.
En daarna ga ik lekker naar buiten voor een diner op alweer een terras, ik kan wel wennen aan dit leven hoor. Na deze relaxte, lekkere zomerdag trek ik me weer terug op mijn dakterras en ga ik op
tijd naar bed, morgen heb ik een guided tour door de mezquita.
Barcelona - Cordoba
20 jul. 2023
🇪🇸
vanuit Spanje
Alsof je met het vliegtuig gaat! Het instappen in de AVE 3940 is een serieuze aangelegenheid jongens, inclusief bagagecheck met van die Schiphol-apparaten en een heuse wachtrij voor de check-in. Je
moet ook een half uur voor vertrek wel aanwezig zijn, dus het was weer een vroegertje vanmorgen. Gelukkig heeft het hotel gezorgd voor een desayuono-to-go. Dus ik kon al voor de ontbijtijd
vertrekken, heerlijk geregeld.
In de trein zit ik weer in een aircondition-kou, dus ik heb mijn vestje (weliswaar met korte mouwen) aan, maar ik ben de enige in de hele trein, haha. Deze trein steekt in ruim 5 uur, half Spanje
door. Aan boord zijn stewards en stewardesses bezig om mensen van ontbijt en koffie te serveren, het is echt alsof je in een heel ruim vliegtuig zit. En we gaan hard! De topsnelheid die ik op het
info-bord zie is 301 km per uur. Op het scherm in de trein zijn films te zien, maar mijn Spaans is niet goed genoeg om de ondertiteling te kunnen volgen met lezen, dus ik ga maar weer lekker naar
buiten kijken.
En wat zie ik daar? Bergen, druiven en olijven. Enorme landbouwgebieden vol. Ik dacht dat Frankrijk een wijnland was, maar volgens mij heeft Spanje zeker zoveel wijnboeren. De olijven boomgaarden
zijn ook echt enorm en lijken wel groter te worden naarmate we zuidelijker komen. Het landschap is prachtig, we rijden door mooie berggebieden en we doorkruisen heel wat tunnels. Lange tijd zie ik
de zee links van me, maar na Camp Taragona gaan we het binnenland in.
Ik zie een flat van ooievaarsnesten, 3 nesten op de palen van de bovenleiding van de trein. En op ieder nest is een ouderpaar druk met het voeren van de jongen. Een soort overbevolking….of zouden
ze het gewoon gezellig vinden om dicht bij elkaar te wonen? Ooievaars genoeg trouwens hier, ik zie nog veel meer activiteit in nog veel meer nesten.
En inmiddels zie ik ook boomgaarden vol perziken of abrikozen, het is oogsttijd denk ik, want ik zie ook veel, bijna antieke, vrachtwagentjes vol met kisten staan.
Zo rond Zaragoza wordt het landschap onherbergzamer, ik vind het bijzonder om te zien dat de boeren ieder stukje grond dat een beetje vlak is omploegen om er iets op te verbouwen. Zo zie je veel
kleine lapjes grond die bewerkt zijn, tussen de stukken waar niemand iets mee doet of kan omdat het onbegaanbaar is. En dan loopt er een soort karrespoor naartoe voor de tractoren en
vrachtwagentjes. Ik zie zelfs een groot aantal moestuintjes in een bergdal.
Ik vraag me af welke kleuren Vincent van Gogh zou gebruiken voor dit landschap. Waar hij de grond in de Provence paars kleurde moet het hier bijna roestbruin worden, of zou hij toch ook het oranje
gebruiken dat ik soms denk te zien. Thuis maar eens proberen of ik iets van deze kleuren op papier krijg. Want ik kan natuurlijk in mijn eigen atelier ook schilderen, ook al heb ik de teken- en
schilderles stopgezet.
Net als ik bedenk dat ik weinig dieren zie buiten, kom ik langs een boerderij met koeien, schapen en geiten. En dan zijn het er ineens ook een heleboel!
Ik zie wel meerdere enorme Christusbeelden, het katholieke Spanje manifesteert zich. En wat ik ook veel zie zijn enorme velden vol zonnepanelen, niet het mooiste uitzicht, maar geef ze eens
ongelijk hier. Zoveel zon!
Na ruim 5 uur stap ik in Cordoba uit, de buitentemperatuur ging van 23 graden in Barcelona naar 35 graden hier. Op het station ga ik eerst even lunchen en tegelijkertijd maar eens bedenken hoe ik
bij het hotel kom. Dat is een kleine 2 kilometer van het station, maar er gaan ook bussen. Ik moet even voelen wat ik wil doen en neem tijdens de lunch de tijd om even ‘te landen’. Na een lekkere
salade besluit ik te gaan lopen. Rugzak op en gaan. Onderweg zie ik een thermometer die zegt dat het 39 graden is, maar zo voelt het nu nog even niet. Er is een windje en als je onder de bomen of
in de schaduw van de huizen loopt is het prima te doen. Na zo’n 20 minuten ben ik al bij het hotel en wat een snoepie is dit! Het heet Hotel Los Patios en patio’s hebben ze. Er is een mooie
binnentuin waar ik even een watertje drink en er is ook een dakterras, maar dat is nu niet te doen, daar brandt je weg.
Na het inchecken slenter ik door het oude stadsdeel van Cordoba, mijn hotel ligt letterlijk op de stoep van de mezquita, dus in een zeer pittoresk deel van de stad. Ik wandel over de Romaanse brug
en zie de prachtige moskee vanaf de overkant van het water. Daarna wil ik naar de synagoge en/of het Alcazà r, maar helaas alle musea zijn geopend tot 15.00 uur. Dat wordt morgen terugkomen. Ik neem
dan maar een ijsje en pak nog een keer een terrasje, helemaal geen straf. Enne….ik moet even terugkomen op de warmte. Het is wel heet! Er waait een goed windje, maar dat voelt aan alsof je voor een
heel grote föhn staat, alleen maar warme lucht. De airco in mijn hotelkamer is dan ook zeer welkom.
Nu ga ik even een boekje lezen, straks lekker eten op die mooie patio en dan nog even uitzakken op het dakterras. Best vol te houden hier, hahaha.
Barcelona
19 jul. 2023
🇪🇸
vanuit Spanje
Het hele hotel is in ruimtevaartsfeer, zo at ik vanmorgen in The Oxygen room en zie je overal planeten en de melkweg. Grappig gedaan.
Het ontbijt is immens, wat een keuze! Ik ben niet zo van de warme maaltijden als ik net mijn bed uitrol, maar hier kun je zelfs een rijsttafel eten. Zal wel te maken hebben met het grote aantal
Aziatische gasten dat ik hier om me heen zie.
Voor vanmorgen heb ik een kaartje voor Parc Guëll, al vanuit huis gekocht dus ik ‘skip the lines’. Maar eerst moet ik met de metro in de buurt van dat park zien te komen, want dat vind ik toch een
beetje te ver lopen. Met metro 3, wat fijn dat ik de routes nog een beetje weet van vorig jaar, kom ik in de buurt. Dat is nog maar 10 minuten lopen, maar ik was even vergeten hoe hoog Parc Guëll
ligt! Tegen de tijd dat ik de ingang bereik loopt het zweet overal langs mijn lijf, poeh! Maar goed, ik ben er. En op een Gaudi bankje in die prachtige viaducten neem ik even de tijd om uit te
dampen. In de schaduw, met een klein briesje is het heerlijk.
Ik wandel heerlijk door het mooie park en zit op heel wat bankjes lekker te chillen. In het Gaudi House Museo leer ik alles over het ambitieuze woningbouwplan van meneer Guëll en meneer Gaudi, dat
nooit van de grond kwam. Uiteindelijke resulteerde het wel in dit prachtige park waar het goed toeven is. En waar de handtekening van Gaudi overal te vinden is.
Ik geniet enorm van de mooie planten en bloemen, veel bougainvillea en plumbago op dit moment, maar ook cactussen en palmbomen in alle soorten en maten.
Na deze relax-rondwandeling lunch ik met een gewoon broodje kaas, oh nee pan con queso. Mijn suikerwaarde schiet omhoog en meteen krijg ik een alarm via het ‘dopje’ op mijn arm. Maar jammer dan, ik
moet toch ook gewoon eten.
Na de lunch wandel ik terug naar de metro, daarmee verbrand ik de suikers weer, en ga even naar mijn hotel om op mijn gemak een boekje te lezen, die siesta is best een goede gewoonte van de
Zuid-Europeanen. Het fijne van zo’n klim op de heenweg is dat je terug lekker daalt.
Na de siesta pak ik weer de metro, nu naar de Plaça de Catalunya, want ik wil natuurlijk even over de Ramblas zwerven en de Mercado de Boqueria bezoeken. Meteen maar even fruit gekocht voor de
treinreis van morgen. De zijstraatjes van de Ramblas lokken me ook met hun mooie huizen en balkonnetjes, dus ik slenter heerlijk door de Barri Gotic en zo vind ik mezelf ‘ineens’ terug op een
terras op mooi plein en eet ik de eerste tapas-maaltijd. In die mooie oude wijk achter de Ramblas vind je sowieso leuke terrasjes en aparte winkeltjes, maar waar ik niet aan kan wennen is dat de
zwervers letterlijk naast zo’n terras of voor de etalageruit liggen te slapen. Wat een armoede zie je toch in zo’n grote stad, kunnen we daar nou niks aan doen met zijn allen?
Het leven speelt zich hier letterlijk op straat af, aan het einde van de middag komt iedereen zijn huis uit en ontmoet elkaar op het terras of in een park. Na mijn lekkere diner besluit ik om deze
keer niet de metro te nemen, maar terug te wandelen naar het hotel. Zo zie ik overal mensen sporten, lekker op een bankje zitten of met de hond wandelen. Ik kom langs het Parc Joan Miro, waar een
mooi beeld van hem staat. En ook zie ik het Palau Real vanaf het Plaça Espanol, mooi! De stierenvechters arena is een modern winkelcentrum geworden, beter denk ik.
Als ik bijna bij mijn hotel ben loop ik nog even langs de Drac de ferro (vertaald uit het Catalaans is dat: de ijzeren draak) en zie daarachter een soort parkje met een grote vijver, ook is er een
autovrije straat waar men skate, rolschaatst, danst, hardloopt, fietst….kortom iedereen is buiten en geniet van deze mooie avond. Hoewel….niet voor iedereen is het een mooie avond, vanuitmijn
hotelkamer kijk ik een grote straat in en daar zie ik de brandweer verwoede pogingen doen om een flinke woningbrand te blussen. Ik hoop dat er geen gewonden zijn.
Ik heb vandaag ruim 20.000 stappen gezet, dat is met een siesta van een paar uur best knap al zeg ik het zelf. En nu naar bed, morgen wacht een vroege trein. Welterusten
